Multimedia;Nehir
Model'in "Sarı kurdeleler" şarkısı ile okumanız şiddetle tavsiye edilir.
"Anne...Nerdesin?"dedim bağırarak.
"Anne...Ben burdayım.Annecim,nerdesin?"dedim git-gide kısıklaşan sesimle.
"Affet beni kızım"diye bir ses duydum.Yoksa?!
"Annem,lütfen gel yanıma,ben çok YALNIZIM"dedim yanaklarımın ıslandığını hiss ederek.
Cevablm ise her zamanki gibi büyük bir HİÇ oldu.Artık ağlamaklarım hıçkırıklara dönüyordu.Ağlamakdan neredeyse içim çıkacaktı.Sersem gibi hiss ediyordum.Bir anda yeni bir ses duydum.Ve o zaman her şey beynime dank etdi.
"Sen yalnızsın.Sen yalnızlığa mahkum bir yetimsin"söyledi bilmediğim ve görmediyim biri.
Artık boğulduğumu hiss etdim.Sanki suyun içindeyim ve nefes alamıyorum.İçimden çok şey bağırmak istedim,ama yapamadım.Şimdi kendimi tam bir YALNIZ gibi hiss etdim.Ben YALNIZIM.
Kimsenin beni dürtmesi ile yerimden sıçrayarak uyandım.Her şey kabusmuş.Ama malesef hepsi acı birer gerçek.
Beni bu cehennemden uyandıran yetimhanedeki yatak arkadaşım Yaprak'dı.Bense kan-ter içinde idim.Yaprak çok endişelenmiş gibi.Ben artık bu kabuslara alışmıştım.Her gün aralıkslz böyle kabuslar görüyor,sonra da kan-ter içinde uyanıyordum.
"İyimisin,Nehir?"dedi endişeli ve korkak sesi ile Yaprak.
"İyiyim.Her zamanki kabuslardan gördüm"dedim onu sakinleştirmek için.O da inanmışa benziyor ki,uyumak için başını yastığa koydu.Elimi tutmayı da ihmal etmedi.
Tahmin etdiyiniz gibi ben yetimhanede kalıyorum.İsmim Nehir.Sebebi ise burdaki öğretmenlerden duyduğuma göre gözlerimin nehiri andırıyo olmasıymış.
16 yaşındayım.Annem ve babamı ise 10 yaşımda kaybettim.Üstelik gözlerimin önünde!
Babam iş adamı idi.Ve 'holding'i vardı.Biz bir gün arabayla gezintiye çıkacakken yolda arabaya bilerek(!)çarpdılar.Çarpışmadan önce annem arkamıza düştüklerinden anlamış ki,benim üzerimi kendi bedeni ile kaplamağa çalıştı.Ben o zaman ne yapmaya çalıştığını anlamasam da şimdi çok iyi anlıyorum.Ah annem,çarpışmada çok küçük sıyrıklarla ayrılmışdım.Ama annemin cansız bedeni üzerimde idi.
