I was addicted to my family when I was very little. I couldn't enjoy life without them. I was having fun with them, I was happy and I was sad. In short, I loved my family very much.
I didn't go to school yet. But soon I was about to start. My father always used to say:
-" I think, my daughter must late go to school."
My mother would disagree with this idea. My mom wanted to start me to school on time.
On the evening of Monday, while we were chatting the topic of school came up. I guess, I was about to start school on Monday next week. My dad didn't want me going to school, but my mother was insistent. I was very happy. Because I was the school debate away from mom and dad.
The next day, we bought the necessary items to school. I loved my school goods. I especially loved my bag.
Finally it was Monday. My mom took me to school. I felt strange as I entered the classroom. I didn't much like my friends in the class. Because, everyone was fighting for toys. Finally, the teacher came in and allowed the silence. I didn't want to go to my mom's class. Because, I wasn't used to being alone. But, my mom went out.
Before too long, I'm used to my friends. I met up with a friend. We played at recess. It was my best friend, Angelina.
(FİRST END OF SECTİON)
BİRİNCİ BÖLÜM (OKUL)
Küçükken aileme çok bağımlıydım. Onlar olmadan hayattan zevk alamıyordum. Onlarla eğleniyor, onlarla gülüyor ve onlarla üzülüyordum. Kısacası ailemi çok seviyordum.
Henüz okula gitmiyordum. Ama yakında başlayacaktım. Babam hep şöyle derdi:
-"Bence kızım okula geç gitmeli."
Annem bu fikre katılmazdı. O zamanında okula başlamamı isterdi.
Pazartesi akşamı, sohbet sırasında okul konusu açıldı. Sanırım, haftaya pazartesi okula başlayacaktım. Babam okula gitmemi istemiyordu ama annem ısrarlıydı. Çok mutluydum. Çünkü annemin ve babamın okul tartışmasından kurtulmuştum.
Ertesi gün, okul için gerekli olan eşyaları aldık. Okul eşyalarımı çok sevmiştim. Özellikle okul çantamı sevmiştim.
Sonunda pazartesi oldu. Annem beni okula götürdü. Sınıfa girdiğimde garip hissetmiştim. Sınıftaki arkadaşlarımı hiç sevmemiştim. Çünkü, herkes oyuncaklar için kavga ediyordu. Sonunda öğretmen geldi ve sessizliği sağladı. Annemin sınıftan gitmesini istemiyordum. Çünkü yalnız kalmaya alışkın değildim. Ama annem dışarıya gitti.
Çok geçmeden, arkadaşlarıma alıştım. Bir arkadaşla tanıştım. Teneffüste oyun oynadık. Angelina, benim en iyi arkadaşım olmuştu.
(1. BÖLÜM SONU)
