I never really thought about it (on-going)

CHAPTER 1

Deinee's POV

I'm on my last year in high school. Ano kaya mangyayare sakin sa college.
  Makakakilala pa ba ako ng mga bagong kaibigan, ngayon pa't magkaiba kami ng school ni Sally. Nakaupo ako sa isang sulok habang nagmumuni-muni nang lapitan ako ni Sally.

  "Uy, madam! grabe gagraduate na tayo" aniya .
      "oo nga, mamimiss kitang babaita ka" sabi ko habang nakatingin sa kanya.

biglang tumahimik ang lahat nang dumating na si Ms. Mary.
  "ok class, since this is your last year dito sa High Academy hindi muna ako mag kaklase ngayon para makapag bond pa kayong lahat bago kayo umalis dito. That's all, goodbye class"at lahat kami nagsigawan sa tuwa at nagpasalamat kay ma'am.

     "sana madam dun kana lang din sa Harvs University para magkasama tayo" sabi ko sa kanya at nag puppy face.

            "araayy!" sabi ko. 

"wala kaming malaking halagang pera para sa ganyang kamahal na university" sabi niya pagkatapos akong batukan malakas sabay tawa.
Ang sakit tuloy ng ulo ko, grabe naman kailangan talaga mambatok?! Nagsasabi lang naman e.

[FAST FORWARD]

Lunch break na at papunta na kami sa canteen nang at may tumawag sakin.
"lex, dito na kayo upo!" sabi ni raffy sabay hila sakin papunta sa upuan niya. Wait, teka lang mababali yata kamay ko raff! Jusme, hilig niyong manakit ng tao ngayon.

Nakaupo na kami at kakain na sana nang may biglang dumating sa harapan namin, yung mga asungot kong classmate. "hi lex. ohh, hindi ka ba magdadiet? para kana kasing baboy eh. Ok bye loser!" sabi ni Celia nakikipagtawanan sa mga kasama neto. At umalis na.

   oo, tama yung sinabi ni celia mataba ako. Actually since birth, ewan ko bakit hindi ako nag papapayat. Siguro dahil nadin sa hindi ako maarte sa katawan ko. Maganda naman daw ako sabi nila, papayat lang daw ng onti at maputi naman ako pero hindi ako takot maarawan kahit mangitim pa ako ok lang sakin. Lumaki akong walang arte sa lahat ng bagay kahit pa na mayaman kami, pinalaki ako ng mga magulang kong wag maging mapagmataas kahit nasakin na ang lahat. Kaya kapag may mga ganitong pangyayari hinahayaan ko na lang.

    "lex, ok ka lang ba?" tanong ni raffy sakin na halata sa mukha niyang nag aalala.

"oo naman, hinda pa ba kayo nasanay sakin?" sabi ko habang nakangiti.

   "btw, lex. San ka nga pala mag aaral ng college?" tanong ulit nya.

"sa Harvs University, ikaw raff?" I said. 
                   "actually himdi ko pa talaga alam. Nagdadalawang isip ako but I think..... no I'll think about it pa"
sabi niya at bumalik sa pagkain niya, Baliw to! hay ewan bahala siya sa buhay niya.

      "tara guys balik na tayo sa room" sabi ni sally. At bumalik na kami sa classroom.

habang nag lelecture si Sir, ang daming pumapasok sa isip ko. Tulad ng, bakit pa siya nag lelecture eh next week graduation na namin at sabi niya kapag nag first place kami sa competition exempted na kami sa exam. First place naman kami, bakit siya ganyan! Tinitingnan ko siya ng masama habang nagsasalita sa unahan nang mapansin kong nakatingin sakin si raffy. Sinenyasan ko siya kung bakit, biglang umiwas ng tingin. Anong meron dito!. At natapos na lahat ng class namin. Uwian na din sa wakas.

        "lex, uuwi kana? sabay na tayo, tara!" sabi ni raffy sabay hila sa kamay ko. Jusko awat na sa hila-hila na to please.

"aray! wait lang raff."  sabi ko at huminto siya. "raff, anomg sabay? magkaiba tayo ng way tsaka baka hinihintay kana ng sundo mo oh. Hihintayin ko na lang din Manong Greg dito." sabi ko.

         "hindi lex, gusto sana kitang ihatid. Please pumayag kana." nagmamakaawang sabi ni raffy.
ako naman na naawa sa mukha niya pumayag na lang. Ano kayang problema netong taong to.

    "lex pwede may pupuntahan lang tayo saglit?." tanong siya. I just nodded at ngumiti siya sakin.

                 [Background music: Won't Go Home Without You ]

"manong dito na lang po." sabi niya.  Bumaba na kami at naglakad pa. Saan ba talaga kami pupunta. Mag hihike ba kami?. Tumigil siya at akmang aakyat sa napakahabang hagdan papunta sa tuktok, sumunod na lang din ako sa kanya. Nakakapagod umakyat pero. . . . .  Nagulat ako sa nakita ko. Isang tagong lugar na napakaganda, para akong nasa paradise sa sobrang ganda ng lugar. Paano niya nalaman ang ganitong klase ng lugar. Ang pagkakaalam ko kay raffy hindi siya palagala at laging nasa bahay lang pero nung nakita ko itong napaka gandang lugar nasabi ko sa sarili ko madami palang tinatago tong si raffy.

    "Maganda ba? matagal na kita gustong yayain dito kaso wala akong lakas ng loob magtanong sayo, ngayon lang." sabi niya at payuko yuko na parang nahihiya.

      "Eto naman, bakit ka mahihiya? Magkaibgan naman tayo ahh. Tsaka ang ganda dito, sobra!." sabi ko at umupo sa ilalim ng malaking puno. At tinanaw ang napaka gandang view ng dagat mula sa baba. Pagabi narin at nagbukasan na ang mga ilaw sa baba at lalong gumanda ang view. Ang sarap sa pakiramdam ng ganito, parang gusto ko nang tumira dito.

      Nagulat ako nang hawakan ni raffy ang kamay ko. Namumula na yata ako. Wala pang ibang nakagawa sakin ng ganito kundi siya pa lang. Bumilis ang tibok ng puso ko, ano ba to!. Aalisin ko na sana yung kamay ko ng bigla siyang magsalita.

"lex, just this once please! don't let go of my hand" sabay tingin sakin. Yung tingin na walang pag aalinlangan, yung matagal. Hindi katulad ng mga tingin niya sakin dati na saglitan lang.
      "raff, anong nangyayare sayo? nilalagnat ka ba?" sabi ko sa kanya.

"lex, I-I like you!" sabi niya. Nabingi yata ako sa sinabi nya, hindi ko marinig ng maayos. "a-ano?" tanong ko.

          "I-I L-like Y-you" nauutal utal niyang sabi. Hindi, hindi talaga ako nagkakamali sa narinig ko.

               "b-bakit ako? wait, nag jojoke ka na naman raff. Ok jokes over hindi na magandang biro raff. I don't like i---"
hindi na ako nakatapos sa pagsasalita ko dahil nilapat niya na ang kanyang labi sa labi ko. Bakit ang lakas ng tibok ng puso ko! jusme, aasthmahin ba ako ngayon?! hindi ko dala yung inhaler!!!

         Mga ilang saglit pa ay bumitaw na siya sa paghalik sakin. "s-sorry lex, I'm really sorry lex" sabay takbo paalis.

nak ng kalabaw! iniwan pa ako dito. Sabi pa ihahatid ako. Nakooo! paano na ako uuwi ngayon, huhuhu!. Walang sasakyang dumadaan! Nay! Tay! huhuhu!! Naiiyak na ako paano ba ako makakauwi ngayon. Tama si Manong Gre---. . .  waaaahhhh! naiwan ko phone ko sa locker! pagminamalas nga naman talaga. Nakakita ako ng payphone at mabilis na tumakbo dun, medyo nawala ang takot ko pero. . . waaaahhhhhh! hindi ko kabisado number nilaaa. Author bakit mo ba ako pinapahirapan!

     Naglalakad na lang ako kung saan ako dalhin ng mga paa ko. Nang may humintong motor sa tapat ko.

sorry po maikli pa lang