Her zaman olduğu gibi alarmın sesiyle uyandım. Üstümde hala akşam ki kıyafetlerim ve ayakkabılarım vardı. O kadar yorulmuştum ki daha üzerimdekileri değiştirmeden sızmışım. Elimi yüzümü yıkadım ve üzerime rahat bir şeyler giydim ve merdivenden
aşağı inerken Lucası gördüm - erkek kardeşim - ondan ne kadar nefret ettiğimi kelimelere dökemem. Bu nefret sadece ondan kaynaklanan bir şey değil aslında bu nefretin büyük bir kısmını annem ve babam karşılıyor. Çocukluğumdan beri benden Lucas gibi terbiyeli , çalışkan , çabalayan ve en önemlisi ise başarılı bir çocuk olmamı bekliyorlar oysaki ben hayatımdan gayet memnunum. Her neyse merdivenden indim ve mutfağa doğru yöneldim. Kahvaltıya yeni başladıkları belliydi. Masaya oturur oturmaz annem "Seni baban tekrar okula yazdırıyor."dedi.
Okul umrumda bile değildi. Cevap vermeden kahvaltımı etmeye devam ettim. Annem " Bugün babanla birlikte okulu ziyarete gitsen iyi olur yolu öğrenirsin dedi. " En azından adres elime verildiğinde onu bulabilicek kadar zekiydim. Taki okulumun şehir dışında olduğunu öğrenene kadar. O okula beni hiç bir kuvvet götüremezdi. Babama baktım o da bana hafif bir tebessüm etti. O anda masadan kalktım. Annem " Otur seninle biraz okul hakkında konuşacağız dedi." Konuşmak istemediği söylesemde beni yine ikna etmişti. Masaya tekrardan oturdum. Hiç konuşmayacak onu dinleyecek ve konuşması bittiğinde odama gidicektim. " Biz senin her zaman iyiliğini düşündük seni her zaman abin gibi yüksek yerlerde görmek istedik. Ama sen çok farklı bir çocuksun . Başarıya ulaşmak o kadar kolay değil , merdivenleri yavaş yavaş çıkacaksın ayağının sağlam da olduğuna inanacak ve her merdiveni çıktığında kendini daha yükseklerde görmek isteyeceksin. Unutma hiç bir insan başarı merdivenlerine elleri cebinde tırmanmamıştır dedi." Masadan kalktım odama çıktım. Lucasın telefonda birisiyle bağırışarak konuştuğunu duydum. Normalde koşarak gider konuştuklarını dinlerdim ama şimdi daha önemli bir mesela vardı yatağımın altından bavulumu aldım ve ne bulduysam doldurdum. Tabi herkes evdeyken bavulla evden çıkmam imkansızdı akşamı bekleyecektim ve herkes uyuduğunda sessizce bavulumu alıp çıkacaktım.
