My Impostor

Chapter 1 >> My Life!

Tricia's POV:

TOK! TOK! TOK!

Bwisit naman 'to! Umagang umaga katok na agad ng pintuan ko ang nariring ko. 

'' Ma'am Tricia''

'' Ma'aaam? ''

'' Ma'am gising na po ''

Nakakainis na itong katulong na 'to ah. Ano bang meron? ( Dali dali akong  bumangon para buksan ng pinto)

'' ANO KA BA NAMAN MANANG! HINDI KA BA MARUNONG MAGHINTAY AT KAILANGAN PANG MARAMING SABIHIN? HA!?'' -sabi ko

'' Ah-eh ma'am. Sorry po. Napag utusan lang po ng mommy niyo'' - sabi ni manang

O_o

What? Tama ba 'yong narinig ko? Si mommy? Nandito? Kailan pa? Argh -_-

'' Kailan pa siya dumating?'' -ako

'' Kagabi pa po ma'am'' - manang

So kagabi pa pala.

More than 1year din sila nagstay sa America for their bussiness. Ay nko! Masyado na silang nagpapayaman. Pero syempre, gustong gusto ko rin naman. Only child yata ako 'noh! Everytime na may pupuntahan ako lahat ng gusto ko bibilhin ko, kahit nga hindi ko gusto eh bibilhin ko parin, but ofcourse para sa mga street children naman ang mga iyon. Mataray man ako kung minsan, soft hearted pa rin ako kapag may nakikita akong mga bata o matatanda na namamalimos.

Wait. Masyado na akong makwento, may kausap pa pala ako dito.

'' Sige manang, paki sabi susunod din ako, magaayos lang ako ng sarili''

'' Ok po ma'am'' 

Habang nagaayos ako ng sarili ko, hindi ko maiwasang malungkot, dahil nung umalis sila dito sa Pilipinas, hindi manlang nila nagawang sabihin sa akin dahil may practice daw kami noon for our  presentation. Pero hindi pa rin magandang excuse yon noh! Hmmp. Basta nagtatampo ako sa kanila. But wait, kanina pa pala ako nagaayos..

Syempre kanina pa rin sila naghihintay doon na bumaba ako. Hahaha.

Eto na pababa na ako, I don't know what to say -___-  Habang papalapit ako ng papalapit sa living room, pabilis naman ng pabilis ang heartbeat ko. Argh! I hate this feeling.