Kahit na nasa tapat ako ng aircon ngayon, hindi pa rin yun sapat para hindi ako pagpawisan ng todo. Lalo na at nasa harap ko lang si Park Jimin.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Lumipas ang oras at malapit na matapos ang torture na 'to. Bukod sa mga lectures na nakakatusta ng utak, nasa harapan ko pa ang taong pinaka-ayaw kong makita.
I kept on stealing glances at Park Jimin. Hindi dahil gwapo siya. Mas gwapo ako syempre. Binabantayan ko lang siya. Hindi dahil sa crush ko siya. Baka kasi mapalingon siya sa'kin. Mahirap na. Baka mamukhaan niya ako.
"Class dismissed." The professor said before leaving the room.
Binilisan ko ang pag-aayos ng gamit at nagmamadaling lumabas ng room. Malapit na ako sa may locker ko nang biglang may humigit sa dulo ng shirt ko.
Kulang na lang maghukay ako ngayon dito at magpalamon sa lupa nang makita ko kung sino 'yun.
"Jungkookssi...right?"
I froze the moment I heard his voice. Walang bakas ng galit o kahit inis man lang sa boses niya.
It was rather...sweet.
Para akong nawala sa sarili ko. I found myself staring at him. Bakit ba hindi ko siya napapansin dati?
His face was okay. Kulay brown ang mata niya na singkit. His lips were pinkish and plump in an alluring way. Walang bakas ng imperfection sa mukha niya. His skin was flawless.
Napabalik ako sa realidad nung tawagin niya ulit ako.
"Jungkookssi."
I (tried) to ignore him and continued on putting my books inside the locker. He didn't budge though.
"Nandito sana ako para makapag-deal sa'yo pero mukha namang hindi ka interesado kaya idadaan ko na lang sa mabilisan na proseso. Bukas naman na ang prisinto at 2 oras pa bago ang sunod kong klase kaya-"
"Ano bang gusto mo?"
Jimin smiled sheepishly at me.
"Buti naman nakuha ko na ang attention mo."
I quirked an eyebrow at him whilst his lips crackef into a mischevous smile. Hindi maganda ang kutob ko dito. Pero mas lalo namang hindi maganda ang kahahantungan ko kapag hindi ako nakinig sa gusto ng kumag na 'to.
"Mind going to somewhere private? Masyadong maraming tao dito. Mahirap na baka may makarinig sa usapan natin."
Nagsimula siyang maglakad palayo doon habang tahimik lang akong nakasunod sa likuran niya. We only stopped when we already reached a café nearby the university. Wala naman masyadong tao pagkapasok namin doon. Dumiretso si Jimin sa may counter.
