'Ik heb kanker, Lies. Weet je wat dat is?' Voorzichtig schudde het kleine meisje haar hoofd. 'Ik ben ziek. Heel erg ziek. Maar ik wilde thuis blijven, bij mama en papa. Niet in het ziekenhuis met alle nare mensen om me heen.' Liselotte keek Evelien bang aan. 'G-ga je do-dood?' stootte het kleine meisje bang uit. 'Nee Lies, ik blijf hier, bij jou.' Een zucht van opluchting was te horen. 'En wa-aarom b-ben je kaal Eef?' 'Ik heb chemokuren gehad. Daarmee probeerden de dokters me beter te maken. Daar werd ik kaal van. Cool hè?' Liselotte lachte voorzichtig, en ook Evelien haar moeder moest lachen. Vooral om het feit dat haar dochter nog zo levendig was, ze vond het fijn dat te zien.
JE LEEST
Haar strijd
Short StoryDe jonge Evelien kreeg op negenjarige leeftijd te horen dat ze ernstig ziek is. De wereld van haar en haar ouders stortte compleet in. In het begin leken haar ouders er meer moeite mee te hebben dan Evelien zelf, maar dat veranderde al snel toen Eve...
