I'm sorry รักนี้ผมให้พี่

[ตอนที่3]

สายตาของเขาได้หยุดมอง ปาร์ค จีมินอยู่สักพัก บรรยากาศบนดาดฟ้าเริ่มอึมครึม และได้กลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง

"นาย.." คำพูดที่เรียบเฉยมองที่จีมิน แล้วเบนหน้ามาที่มือของเขาที่กำลังกำขอเสื้อของเเทฮยอง

เมื่อจีมินรู้สึกตัวก็ได้ปล่อยมือที่กำเสื้อไว้ และเขาก็ลุกขึ้นมาจากแทฮยอง ตัวเเทฮยองนั้นจึงได้รีบลึกจากพื้นแล้ววิ่งไปหายุนกิ

"รุ่นพี่ ไอ้เด็กใหม่มันป่าเถื่อนมากเลยครับ รุ่นพี่ต้องช่วยผมน..อั่ก!" ก่อนที่แทฮยองจะพูดจบ หมัดของยุนกิก็ลอยเขาที่แก้มของแทฮยอง ทำให้เขาล้มลงพื้นอีกครั้ง "รุ่นพี้!!" เพราะการเสียหลักอย่างกระทันหันของแทฮยองทำให้เสียงของเขาเพี้ยนไปเล็กน้อย

"ทำไมละ" จีมินช็อคกับการกระทำของมิน ยุนกิ

มิน ยุนกิ ได้มองแทฮยองที่อยู่บนพื้นด้วยสายตาที่ดูถูก เหยียดหยาม เขาได้ถอยออกมาจากแทฮยองก้าวนึง

"นายมันน่าสมเพช" เขาได้หยุดพูดและถอนหายใจดังเฮือก "การที่นายทำตัวป่าเถื่อนกับเด็กใหม่ยังงี้... นายมันไม่ใช่เป็นเด็กที่ฉันสั่งสอนเลยวะ!"

"ร รุ่นพี่.." เสียงโอดครวญของแทฮยองทำให้มินยุนกิ เอือมระอาหนักกว่าเดิม

มินยุนกิได้ลงไปนั้งยองๆข้างๆแทฮยองที่กำลังลุกนั่ง

"ฉันไม่เคยสั่งให้แกสำออย ไม่เคยสั่งให้แกต้อนรับเด็กใหม่ด้วยวิธีนี้ ไม่เคยสั่งให้แกอ่อนแอ!! ...ถ้าแกชกใครแล้วพลาดยังงี้แกไม่ควรมาเป็นเด็กที่ฉันสั่งสอน! ออกไปได้แล้วแทฮยอง!!" สิ้นเสียงของมินยุนกิ ทำให้แทฮยองน้ำตาคลอ

"..รุ่นพี่" แล้วแทฮยองก็วิ่งออกไปด้วยความรู้สึกต้อยต่ำ อ่อนแอ ของตัวเอง ในหัวของแทฮยองไม่คิดอะไรอื่น นอกจาก.. 'ปาร์ค จีมิน แกทำให้รุ่นพี่มองฉันยังงี้ รอก่อนเถอะแก ฉันจะสับแกไม่ให้ใครจำแกได้..'

--------------------

'วันนี้ ปี3 กับ ปี4 ได้เรียนพละพร้อมกันนะทุกคน ตั้งใจด้วยละ'