That boy

26

Emma

"Weet je, niemand moet jou."

Een onbekend nummer heeft me een bericht gestuurd, zou ik terug sturen? 

"Wie ben je?"

"Maakt niet uit"

"Van wie heb je m'n nummer?"

"Een prachtige jongen..."

"Mats?"

"Nope"

"Laat me met rust oke?"

"Niet zolang jij... en hem..."

"Over wat/wie heb je het?"

"Mats"

"Wat is er met Mats? Hoezo ken je Mats?"

Toen was het stil.

"Liesl!!!" Riep ik toen ik mijn beste vriendin zag. Jeuj school... Maar met Mats en Liesl is het altijd leuk?

"Mijn kalkoentje!"

We liepen naar onze vaste plaats op de speelplaats. Ik nam mijn gsm en liet de berichten aan Liesl lezen.

"Whatafuck, ik weet denk ik wie het is."

"Wie?"

"Eline?"

"Hoezo?"

"Ze vond Mats toch leuk, en wou zijn nummer... Plus iemand heeft hun zien dansen, close."

"Wat!" Ik riep deze keer en iedereen keek me aan, zelfs Mats.

"Maar, Em plies zeg niks tegen hem."

"Hoezo kan ik niks tegen hem zeggen?! Hij heeft met Eline gedanst en waarschijnlijk heeft hij haar nummer. Ik ben zo boos nu!"

Eline liep het schoolplein op en keek naar me. Ik liep naar haar toe en gaf haar een klap. 

"Hoe durf je!?"

"Wat?" Vraagt ze verbaast.

"Je weet goed genoeg waarover ik het heb!"

"Nee"

"Mats"

"Wat is er met hem?"

"Je hebt godverdomme met hem gedanst en je hebt zijn nummer. Doe niet alsof je van niks weet."

Mats komt naar ons toegelopen en vraagt wat er aan de hand is.

"Je hebt haar nummer, ik weet alles ik ben niet dom!"

"Nummer? Ik heb haar niet eens meer gezien of gesproken."

"Jullie hebben gedanst met elkaar op haar stomme feestje."

Bijna iedereen is rond ons komen staan.

"Em, dat was één keer. Het spijt me" hij kwam wat dichter staan voor een knuffel maar ik draaide me om en liep weg.

Mats

Emma liep weg van me... Ik heb het verpest. Ik hou van haar.

"Mats? Gaat het?" Eline komt naar me toe en legt een hand op mijn schouder.

"Laat me even." 

Ik loop naar binnen om Emma te zoeken. Al snel vond ik haar bij haar kluisje, ze zat op de grond met haar hoofd in haar handen.

"Em?"

Ze kijkt op en tranen in haar ogen.

"Het spijt me echt, we hebben elkaar niet meer gesproken na het feest. Ik zweer het!"

"Mats, waarom doe je me dit aan?"

Die zin bleef lang in mijn gedachten. Waarom doe ik dit haar eigenlijk aan? Ik hou van haar. Ik ga naast haar zitten en legde mijn arm rond haar, zo trok ik haar mee in een knuffel.

"Het spijt me enorm Em, vergeef je het me?"

"Mnja"

Ik nam haar hoofd in mijn handen en gaf haar een kus. Daarna liepen we naar onze les. Hand in hand...