The departure

The start

"Harry" αναφώνησε η κοπέλα ακολουθώντας τον διάσημο τραγουδιστή "Harry, πρέπει να βιαστείς το party θα αρχίσει σε λίγες ώρες και πρέπει να εισαι εκει εγκαίρως".
"Uhh! Τι ωρα ειναι;" Ρώτησε ο διάσημος καλητεχνης την γραμματέα του που τόση ωρα προσπαθούσε να τον πείσει να ετοιμαστεί.
"8:30" απάντησε η αγχωμένη κοπέλα "και σε 2 μισή ώρες πρέπει να παρευρεθείς στο κλαμπ Αμαζον"
"Δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβεις και αν δεν εμφανιστείς. Ο Χριστέ μου αν" ο μονόλογος συνεχίστηκε αλλα ο νεαρός δεν ειχε καμία όρεξη για να τον ακούσει. Με βιαστικές κινήσεις κατευθύνθηκε στο μπάνιο της σουίτας του και απαλλάχθηκε απο τα ρούχα του. Δεν πρόκειται να αργούσε. Εξάλλου ειχε στυλίστες για να επιλέξουν τα ρούχα του με βάση το στυλ του και κομμωτές για να επιμλιθουν τα μαλλιά του για το σημερινό γεγονός. Μια ωρα μετα καθόταν στην καρέκλα του δωματίου του αφήνοντας τους επαγκελματιες να επιμεληθουν τα παντα. Ετσι ηταν η ζωή του εδω και δέκα χρόνια. Άλλοι έκαναν τα παντα για αυτόν εκείνος πρόσφερε μονάχα την φωνή και την γοητεία του. Του αρεσε που ειχε αναγνωριστεί το ταλέντο του αλλα μετα απο τόση δουλειά ίσως χρειαζόταν ενα διάλειμμα.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
"Ophelia μπορεις να πας μέχρι στην ακτή σε παρακαλώ; Εχω πει στον Μάιου να μου κρατήσει ενα ψάρι για το βράδυ." Ρώτησε η μητέρα της νεαρής κοπέλας καθώς έκανε την είσοδο της στο μικρό σπίτι της οικογένειας.
"Ναι μαμα ήθελα να περάσω και απο το σπίτι της Ασνελ ουτος ή αλλιως." Ηταν η απάντηση του χαρούμενου κοριτσιού. Και κάπως ετσι ξεκίνησε για την μαγευτική ακτή που ηταν λιγο έξω απο το χωριό της. Εκει ειχε πει απο εχθές στην παιδική της φίλη να συναντηθούν. Τα κινητά ηταν κατι σπάνιο για εκείνο το μέρος και ετσι τα δυο κορίτσια κανόνιζαν την συναντήση τους απο το προηγούμενο βράδυ. Λίγα λεπτά αργότερα βρισκόταν με τα ποδια της να ακουμπάνε την ζέστη άμμο.
"Ασνέλ" αναφώνησε και κούνησε τα χέρια της για να την αντιληφθεί η φίλη της.
"Ophelia επιτέλους λιγο ακομα και θα το έχανες" έκανε με ανυπομονησία το ξανθό κορίτσι και μετακινήθηκε στον βράχο ώστε να κάτσει και η φίλη της.
Μια βάρκα φάνηκε στον ορίζοντα μπροστά στα μάτια των κοριτσιών. Ηταν το γνωστό βαρκάκι του Μάιου , του ψαρά. Απο μικρά τα κοριτςια καθόταν πάνω σε εκείνον τον βράχο ακριβός την ίδια ωρα κάθε μέρα. Έβλεπαν την βάρκα να έρχεται και φανταζόταν απο που μπορεί να επιστρέφει. Ηταν ενα παιχνίδι που ξεκίνησαν όταν πήγαιναν ακομα δημοτικό και που συναιχιζαν ακομα και σήμερα και ας ήξεραν πια οτι η βάρκα πάει μονάχα μερικά χιλιόμετρα μακριά. Λιγο αργότερα αποχαιρέτησαν η μια την άλλη και ακολούθησαν τις καθημερινές τους δουλειές στο μικρό χωριό τους.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Στο χερι του ένας ταξιδιωτικός σάκος και τα απάρετητα στοιχεία του. Μια ταυτότητα το διαβατήριο και ενα πορτοφόλι. Το ειχε αποφασίσει καιρό. Θα έφευγε μακριά απο όλους και όλα. Θα πήγαινε κάπου για να ξεκινήσει απο την αρχή. Μόνος του. Χωρίς φωτογράφους ή αυτόγραφα. Χωρίς τραγούδια ή παπαράτσι. Του έμενε μονάχα να βρει το πότε.Και το βρήκε σήμερα σε εκείνο το ανιαρό πάρτυ όπου το ποτήρι ξεχείλισε. Για μια ακομα φορά ένιωσε να πνίγετε με ολη αυτη την προσοχή και το δήθεν ενδιαφέρον. Και ετσι χωρίς να το πει σε κανέναν ειναι τώρα στον ελέγχο του αεροδρομίου. Πριν λιγο ειχε βρει μια πτήση για Μαλεσια και συγκεκριμένα θα κατέληγε σε ενα χωριό της Σιγκαπούρης. Εκει που δεν πρόκειται να τον αναγνωρίσουν. Ειχε ξοδέψει αρκετά χρήματα για να εξασφαλίσει την σιωπή των υπαλλήλων του αεροδρομίου αλλα δεν τον ενιαζε σε κατι ώρες μονάχα θα βρισκόταν μακριά απο κάθε τι που τον καταπίεζε

Hey νεα ιστορία. Το υπέροχο plot ειναι φυσικά ιδέα της THEICEWOLVES απο το βιβλίο της "plot shop". Ελπίζω να σας αρέσει και να μας ακολουθήσετε σε μια μαγευτική αναχώρηση προς την Μαλεσια.