HAYATIMIN ŞANSI (Yeni ad)

2-TANIŞMA

Kızgın bir şekilde koridorda yürümeye başladım.Sinirliydim.Anneme,babama,müdere hanıma.Annem beni terk edip girmişti be 3 yıl önce ölüm haberi gelmişti.Minicik bir umut ışığımın yarısı gitmişti.Babam,işte onu bilmiyorum.Hiç bassetmemişlerdi.Belkide yaşıyorudur? Eğer yaşıyorsa beni bulması için ve birlikte yaşamak için nelerimi vermezdim ki.Ben düşüncelere dalmışken az kalsın düşüyordum.Merdivenleri dikkat etmeye çalışarak çıktım.Odama girdiğimde Melek ve Asya yatağımda oturmuş beni bekliyorlardı.Canım arkadaşlarım.En zorunda annem ve babam yerime koyduğum bu iki kızı bırakmaktı.Her gece annem ve babam beni alsın diye yalvardığım minik pembe yatağımı bıralmaktı "Ayça söylesene kızım ne oldu?" Melek beni sorulara boğarken bende valizimi dolabımın üstünden almaya çalıştım.Boyum yaşıma göre çok uzundu ve saçlarım sarıydı.Gözlerim normal kahverengiydi.Az kalsın dalgınlıktan valizi başıma düşürcektim. "Ayça iyi misin?" Asyanın sorusuna kafa sallamakla yetindim.Müdüre hanım bana az önce "Ayça tatlım hazırlan.Yani ailen birazdan seninle tanışmaya gelicek.Gelene kadara vazilizini hazırla ve arkadaşlarınla vedalaş tatlım.15 dakka içinde aşağıda olursan sevinirim" dediğinde sinirden küplere binmiştim.15dakkamı? Hayatım,16 yılımı Nasıl 15 dakikada bırakıp giderdim?Bu kadın kesinlikle delirmişti.İnsan önceden haber verir.Bu sabah 8 gibi çağırıp söylemişti.Algılamam yarım saat sürmüştü sanırım.Saatime baktığımda 8.40 yazdğını gördüm.5dakka?