THE BERLOE'S POWER

CHAPTER 10

CHAPTER 10

JULIANA'S POV (QUEEN OF RAZORES)

"Jimmuel,, ano ng gagawin natin.? !! hindi namn habang buhay , magbibigay na lang tayo ng bilyon bilyon sa kanila . hihintayin paba nating makuha na nila lahat ng laman ng secret box natin?" I said with a full of frustration"

"I guess , we should fight them" sabi niya .

"Pano ka namn makasisiguro na mananalo tayo sa laban na yon? Kumokonti na tayu Jimmuel . " I said as I comb my hair through my hands.

"bakit pa kase kelangan pa nilang idamay si Chloe. Ang dumi nila maglaro" ! inis na sabi ni jimmuel "wag kang mag-alala gagawa ko ng paraan"

******************************

CHLOE'S POV .

I am now sipping my coffee while sitting on a bench located at my dad's little veranda. Since late rin naman na ko nagising kaya I decided to stay here for a while. I am busy staring at something far away, kaya hindi ko napansin nan a may tumitingi sakin 3 f feets away from me to the left..

"ang lalim namn ng iniisip mo nak .." I turn my gaze with him nang marinig ko ang boses niya.

"kelangan mo ba ng kausap ..? Come on! Spill it " sabi niya sakin sabay upo sa upuan na katapat ko.

I smiled with .. a weak smile

:"wala to dad"

"mas gagaan ang pakiramdam mo kapag may pinagsabihan ka ng mga hinanakit mo sa taong gising at hindi tulog" and with that I look at him and he just smiled at me .

"akala mo siguro , hndi ko narinig lahat ng sinabi mo skin nung akala mong tulog na ko" iniwas ko naman yung tingin ko sa kanya , dahil nahihiya ako , I thought he was in a deep sleep that time .

"hindi mo kailangang ikulong ang sarili mo sa nakaraan" my dad said , but I just stir my coffee , ayokong tumingin sa mga mata niya , I hate this kind of conversation kaya , wala akong masyadong sinasabe.

" hindi kita masisisi kung bakit hanggang ngayon galit ka parin sa mga taong nanakit sayo.Pero nalulungkot ako sa dinnulot sayo nun.Pasensya ka na nak, kung wala ko sa tabi mo nun nung kailangan mo ng tulong, akala ko hindi ka nila snasaktan.Sorry Chloe. Pero hindi ka na dapat mamuhay sa nakaraan , hindi ba't dapat nagpapakasaya ka ngayon , pero sa nakikita ko sayo ngayon , POOT ang nangingibabaw dyan sa puso mo . itapon mo na yung mga masasakit na nangyari sa buhay mo noon. Magsimula kang mamuhay nang walang inaaalala, nang walang galit , . Start a new life Chloe . sabihin mo ng stupido pero alam kong mas madali mong magagawa yan kapag may isang taong nagparealize sayo, na hindi ka dapat maging malungkot, and I'll pray for that" sabi sakin ni dad , but still hindi parin ako nakatingin sa kanya and suddenly I feel a we thing goes down through my cheeks pero agad kong pinunasan yun bago pa mapansin ni dad.

Naramdamn ko naman yung pagupo sa tabi ko ni dad sabay himas sa likuran ko.

"I'm really sorry Chloe. Sana baling araw mapatawad mo k0"

"No dad.. You don't need to be sorry . Wala kang kasalanan .

He shook his

head and said" hindi mo naiintindihan Chloe" I peered at him .. anong hndi ko naiiintindihan

"Tulungan mo sarili mo , kasi hindi ka makakawala sa galit kung patuloy mong yayakapin ang nakaraan mo" sabi ni dad saka niya iniwas sakin yung tingin niya , at ipinahid yung kamay niya sa mukha niya. Alam kong umiiyak at nasasaktan din si dad ngayon , ayaw niya lang ipakita yon.