Serkanla görüşeceğiz bugün. O kadar heyecanlıyım ki yerimde duramıyorum. Saat 8de hazırlanmaya başladım. Her şeyimle harika göründüğümden emin olduktan sonra evden çıktım. Otobüse bindiğimde saat 12 ye geliyordu. Yaklaşık yanında bir saat kalacaktım sonrada en yakın arkadaşım Buseyle derse geçecektik. Ona yaklaştıkça kalbim daha hızlı atıyordu. Buluşacağımız yere ondan önce gelmiştim ve beklemeye başladım. Aklımda hala doğru yapıp yapmadığımı tartmaya çalışıyordum. Tam bunları düşünürken karşımda bana doğru kocaman bir gülümsemeyle geliyordu. Onun bu içten gülümsemesini gördükçe istemsizce gülümsediğimi hissediyordum. Aynı zamanda elim ayağım titriyordu. O bir saat nasıl geçti hiç anlamadım. Bir baktık ki Buse gelmiş. Zamanım doldu demekti bu. O kadar güzel vakit geçirmiştim ki ... Adeta tamamlandığımı hissettim. Yarımı bulmuştum sanki. Buseyle Serkanı tanıştırdım onlarında anlaşması benim için önemliydi. Ve kalktık... Okula doğru yürümeye başladık. O anda biri kolumdan çekti. Arkamı döndüm baktım, Furkan!
Konuşacağız Nisan ! Benimle geliyorsun, dedi. Resmen delirmiş gibi bakıyordu. Onu daha önce hiç öyle görmemiştim. Suratı kıpkırmızıydı. O an tepki veremedim. Buse beni kendine doğru çekti.
''Seninle hiç bir yere gelmiyor. Bırak Nisanı '' diye bağırmaya başlayınca kendime geldim. Serkanla kesin beni görmüştü yoksa birden bu kadar delirmezdi. Bir ara sessizce ''Gelmiyorum ben '' dediğimi hatırlıyorum. Sonra çekip gitti. Aklıma ilk gelen şey acaba Serkanla konuştu mu? Bir kaç dakika önce heyecandan titreyen ellerim şimdi korkudan titriyordu. Okula nasıl gittik hiç bir fikrim yok. Dersten çıktığımda yine yüzümü güldürecek mesajım gelmişti.
''En iyi 1 saatimdi. Bir daha ne zaman görüşeceğiz ''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
mutlu son
Teen FictionSözlere nasıl başlar bir insan ... Hayat diyelim ummadığımız zamanda ummadığımız şeyler yaşatmakta üzerine yok. Geçer sanıyor aslında geçen tek şey zaman. Onca zamanın ardından mutlu olabilmişsen eğer gerçekten hayat sanırım daha kolay oluyor. Ben...
