RAIN (ONE-SHOT)

hello guyss! ENJOOOY! :D

_Botch xx

------------------------------------------

nakilala ko siya sa PLAYGROUND. Actually umulan nga eh. nakita ko siyang nakaupo sa swing, nakayuko. Umiiyak ata. Tas bigla siang sumigaw 

"BAKIT PA KASE IKAW PA!"

mukhang brokenhearted ata siya. Sayang naman sa ganda niya. Oo, maganda siya. Mahaba ang buhok, simpleng manamit at mysteryoso siya. Parang may something sa kanya na di ko maexplain. Maputla ang labi niya. May sakit ba siya? Nilapitan ko siya at tinapik ko ang balikat niya.

"okay lang yan. Lilipas din yan" then bigla niya akong niyakap.

"BAKIT KO PA KASENG MINAHAL SIYA NG LUBUSAN? YAN TULOY AKO ANG NASAKTAN. BAKIT BA KASI GANITO AKO! ANG HIRAP KO TULOY MAHALIN. BAKIT PA KASE AKO PINANGANAK? WALA NAMAN AKONG SILBI! BAKIT PA KASE DI NA AKO KUNIN NG DIYOS! ANO PA BA ANG SILBO KO HA?! AAAAAAAAAARRRGGGGGGGGGGGGHHHHHHHHHHHHHHHH!!!" sigaw niya.

I feel her pain. Kawawa naman siya. Kung sino man ang lalaking yan, makonsensya sana siya! niyakap parin niya ako at di parin siya tumigil umiyak. Sa pagyakap niya saken, bumibilis ang tibok ng puso ko na di ko talagang maexplain ang nararamdaman ko.

"wag mong sabihin yan. We live for a purpose. Lahat tayo may silbi sa mundo. Alam mo, may mga tao talagang dumating sa ating buhay as a blessing meron ding as a lesson.  Sana, natuto kana sa iyong leksyon. Ang mabuti pa, itigil mo na yang kakaiyak mo at umuwi kana sa inyo. Ang lakas ng ulan oh. Baka magkasakit ka niyan. At higit sa lahat, ngumiti ka! suuuus! wala namang mangyayare pag iyak ng iyak ka jan. Sayang naman sa ganda mo." nagsmile ako sa kanya then ngumiti siya pero konti lang. Pero sana naman napasaya ko siya ngayon kahit sandali lang. Sa ganda niyang yan! ang bagay sa kanya, nakangiti siya palagi.

"ayoko! Dito lang ako. Gusto ko siyang makalimutan! Dito lang ako magpakasaya habang umuulan. Gusto mo kong samahan?" Sabi niya tas hinawakan niya ang kamay ko with her big smile. nagnod nalang ako.

naglalaro kami ng habulan, piko, nagslide2,  at swing2 habang umuulan. Para talaga kaming mga bata. Ang saya pala niyang kasama. Feel ko talaga na para kaming magbestfriends. Sa kanyang kagandahang loob na pinakita niya saken, di talaga akong magdadalawang isip na gusto ko siya.

mahina na pala ang ulan kata naisipan namin na magpahinga na. Tumingin siya sa itaas at huminga ng malalim at ngumiti siya. Ngiting parang binura na niya ang mga masasamang alaala sa buhay niya. Pero ba't namumutla parin siya?

"ok kana?" tanong ko sa kanya. nagnod siya sabay ngiti.

"salamat nga pala sa oras mo para maksama ako ha? Ako nga pala si RAIN." sabi niya then nakipag shake hands siya sakin.

"wala yun. Santi nga pala."

"thanks ulit Santi ha?"

"no worries. Tanong ko lang, ba't kanina ka pa namumutla? may sakit ka ba?" tanong ko sa kanya. nacucurious talaga ako eh.

"ah basta. cge mauna na ako ha. bye!"

"bye! kita tayo bukas ha"