By the way I'm Chino. And im from the city of SMILES. (this is my real name because I know that there is no persons ive known who can discover this sites because all of my friends are straight, nyahaha.. kung meron man edi alam nyu na yan)I'm 5'8'' in height, mid built, cute sabi nila, maputi at chinito as where my parents get my name. As what my friends describe me, I am the type of person daw na napakamysterious, minsan dw may ibang mundo, grabe kung mag advice, sweet, pero napaka seryoso. Tama naman sila. Pero sa totoo lang grabe ako magmahal. Ako yong tipong tao na gagawin ang lahat para sa minamahal ko. Kaya lang meron din ibang tao na pagsasamantalahan lang ang kabaitan mo, ang pagmamahal mo sa kanila.
Actually straight po ako (nung una) hindi naman sa pagmamayabang naka 8 girlfriends po ako, pero dalawa lang dun ang minahal ko nang totoo. At yang huli kong girlfriend, halos galon galong luha ang nailabas ko bago ako naka move- on. (exag anu.. hehe). Panu ba naman 3years na kami, ok naman kami. Halos magkakilala na ang mga parents and relatives namin, pero sa isang iglap lang nakahanap lang nang mas ok iniwan na ako agad. Parang hindi pa nakuntento sa pagmamahal na ibinigay ko. She wants space daw kasi nakakasakal na daw ako, binigyan ko, nag cool off muna kami but she wants a break up, then with a span of 2 months nakahanap na nang iba. Valid ba yun? Sa palagay nyu? Hay.. anyway move on na tayu.
Second year College ako nang magdecide ako na magfocus nalang muna sa studies ko. Sabi ko kasi bata pa naman ako, marami pang girls ang nakaantay dyan. so, I don't need to rush myself.
Nursing pa naman ang course ko so dapat magseryoso muna at syempre naaawa ako sa mga magulang ko kasi hindi naman kami mayaman, yong tipong normal na buhay lang. pero everytime na maalala ko ang last girlfriend ko parang napakasakit paring isipin. At parang hindi ko matanggap ang nangyari kasi parang half of my life was gone.
Second semester noon nang malaman ko na I failed on one of my major subject. Parang nadaganan na naman ako nang malaking bato. hindi ko alam kung paano ko iexplain sa parents ko. Because I can't proceed on my Capping and Pinning Ceremony (this is a ceremony that you can already wear your nursing uniforms and have your exposures to different hospitals, this is your first step to practice your profession)at hindi ako makaproceed next year kasi babalikan ko pa ang subject na ito. So second year parin status ko. nabuhayan naman ako nang loob when I know that half of the second year class are failed, at kasama dun ang mga barkada ko. hehehe.. so, my parents decided to transfer me to another university in Bacolod. Some of my barkada decided to stay, some also transfer to the other university. So ako lang ang nagtransfer sa university na iyon. Doon pa naman ko nagtransfer sa university na pera ang nagpapatakbo nang paaralan. Babayaran mo lang ang projects mo, pasado ka na.. oh diba ang galing.
First day of class (summer yun) para mahabol ko ang ibang behind subjects ko. parang lahat nang mukha bago, parang wala talaga akong kakilala sa school na ito. Nakakapanibago. Pero sabi ko ok nga iyun, new school, new life, new friends dba. Pumunta na ako nang Nursing Building, 4th floor nagtambay muna sa hallway kasi parang napaaga ang dating ko. maya maya may dumating. 'dito rin ba class mo sa room 402?' Sabi nya. 'oo' sagot ko naman. 'magkaklase pala tayo, by the way I'm John' sabi nya. 'I'm chino' actually transferee lang ako dito bro kaya wala ako masyadong kakilala dito' sabi ko. 'same here, im from university of_______ also kaya lang nafailed so I decided na magtransfer dito' sabi nya. 'pareho pala tayu, same din nangyari sa akin' sagot ko. 'edi san pa ba patutunguhan nang mga bagsak eh di dito rin' sabi nya. Nagtawanan nalang kaming dalawa. At doon na kami nagkamabutihan ni John.
He is a kind of person na down to earth talaga. Mayaman, makikita mo naman sa tikas at gamit, pero hindi siya mayabang.i like his attitude because he knows how to interact with people. Palakaibigan talaga. When I describe him physically? Magkasing tangkad lang kami, maputi, makinis, parang walang bahid nang paghihirap sa buhay. Gwapo, lamang lang siya nang isang paligo sa akin. hehe.. naging magclose kami ni John, magkatulong sa lahat nang bagay, projects, exams, of course problems in life. He has a girlfriend but they are in a long distance relationship because sa isang university sa Manila nag'aaral ang girlfriend nya. 2 years na sila. At dito ko din nalaman na Capitan sa barko pala ang daddy niya, senusustentuhan lang siya monthly, at patay na ang mom niya. Ang dad niya may bago nang family, so siya nalang namumuhay mag'isa dito sa Bacolod because all of his relatives ay nasa America na. 'bakit hidi ka nalang pumunta doon sa America kasama nang mga tito't tita mo' sabi ko. 'Contented na ako sa buhay ko dito. Tahimik, lahat meron naman dito, and I can't live this place, I love this place. Sanay na naman ako mabuhay mag'isa.' Sabi nya. Akala ko naman na ok yung family nya kasi hindi mo makikita sa personality nya na nalulungkot. He is a strong person din pala kahit na broken family sya. 'Ikaw naman magkwento about sa life mo about sa girlfriend's mo' sabi nya. 'wag na nating pag'usapan yan bro' sabi ko. 'bakit ba?' may mga mapapait ka din bang karanasan?' sabi nya. Natawa nalang ako. At iyon ikinwento ko sa kanya ang buhay ko. napasarap ang kwentuhan namin at malalim na ang gabi nang nagdecide na kaming umuwi. 'ihahatid na kita' sabi niya. Dahil may kotse siya.'huwag na bro malapit lang naman apartment ko dito eh' sabi ko. actually nagrerent lang pala ako nang apartment kasi malayo ang bahay namin, sa ibang town po kasi kami sa Negros nakatira. Mga 4hours travel by bus pa going to Bacolod. 'cge na bro I incest' sabi nya. So nagpahatid nalang ako.'eto pala ang apartment ko pasok ka muna bro' sabi ko. 'sa susunod nalang bro baka hinahanap na ako ni manang, dalawa lang kasi kami sa bahay eh' sabi nya. May katulong naman pala siyang kasama. Pero sabi niya he treated his 'manang' as his mom, kasi maliit palang siya, ito na ang nag'aalaga sa kanya.
