Her gün Dünya' ya ışık saçan Güneş bugün benim için karanlığa boğulup gidiyordu. Nedense kendimi kötü hissediyordum. Annemin ölümünü kaldıramadığım için oluyordu herhalde. Bazen ortadan kaybolmak istiyorum. Belki de ihtiyacım olan tek şey aşktı. Peki bu nasıl olacaktı? Zorla olmazdı. Her zaman aşka karşı bir felsefem vardı. O da sakal bir erkeği "Adam" yapmazdı diyip kendimi avutuyordum. Ama şimdi aşka ihtiyacım vardı. O bilmediğim küçümsediğim şey bana lazımdı. Kafam karmakarışık, olaylar fazlaydı. Düşünmeye başladım. Bu konuda bana Gökçe yardımcı olabilirdi. Aşk Gökçe'nin uzmanlık alanına girmişti.
Gökçe:
" uzun boylu, yeşil gözlü bir kızdı. Seni bir anda delirtebilen, bazen seni aniden neşelendirebilen bir yapıya sahipti." Hemen yanıma çağırdım. Telefonunu açtı. Bana yolda gelirken bir sevgili listesi yapmış. Buradan seçmemi söyledi. Bu durum sizce de komik değil miydi? ben böyle bir sevgili istemiyordum. Bu düşüncemi Gökçe ile paylaştım. Beni anlayışla karşılamıştı. Ardından dışarıya çıktık. Bir kafeye girdik. Gözlerimi kıstım, ve o adam bana bir yerden tanıdık geliyordu. Yanımıza yaklaşıyordu. Masamıza gelip bana beni tanımadın mı dedi. O kokuyu asla unutamazdım. Bu Demir' in kokusuydu. Çocukluk aşkımı nasıl unutabilirdim ki. Fazlasıyla yakışıklı olmuştu. Çocukken o tombul kırmızı yanaklar gitmişti. O yastık göbeğin yerine baklavalar yerleşmişti.
Demir:
" Kahverengi gözlü, uzun boylu bir oğlandı. Dediğim dedik bir o kadar da yumuşak bir kalbe sahipti".
Sohbetimize Demir de girdi. Uzun zamandır görüşemediğimizden dolayı bana kızgındı. Benimle bir akşam yemeği yemek istediğini söyledi. Acaba ne konuşacaktı? hala bana karşı bir aşkı var mıydı?
