Nova’s pov
Piep… Piep… Piep... Ik probeer mijn ogen te openen en druk dan mijn wekker uit. Ik ben niet bepaald iemand die erg gezellig is in de vroege ochtend. Ik hoor iemand op mijn deur kloppen. ‘Nova, lieverd, word je wakker?’ hoor ik mijn moeder roepen. Ik mompel wat terug wat op een ja moet lijken. Ik rek mezelf uit en stap met moeite uit mijn bed. Ik loop naar de badkamer toe, maak een washandje nat met ijskoud water en haal hem over mijn gezicht heen om een beetje wakker te worden. Ik pak mijn borstel en borstel mijn nog een beetje natte haar uit. Dan vlecht ik het in een vlecht die tot halverwege mijn rug komt. Ik loop mijn kamer weer in en doe een kort spijkerbroekje aan met een bloesje erboven. Ik loop dan naar beneden om te gaan ontbijten. Ik eet snel een boterham en haast me dan weer naar boven om mijn tanden te poetsen. Het is al bijna acht uur en als ik vertrek. Ik loop richting school als ik mijn telefoon hoor gaan. Ik open het berichtje. ‘Hey lieverd, ik ben er vanavond niet tijdens het eten. Ze hebben een belangrijke vergadering gepland en ik moet er echt heen. Er ligt nog wel een pizza in de vriezer. Ik zie je vanavond x mama.’ Ik zucht, maar loop nog sneller als ik zie dat het al tien voor half 9 is. Hoe langzaam heb ik wel niet gelopen? Ik loop de school binnen, trek mijn jas uit en dump hem in mijn kluisje. Ik heb mijn boeken voor de eerste drie uur al. Ik hoor de bel gaan en loop naar mijn lokaal. Onderweg kom ik een paar kinderen uit mijn vorige klassen tegen en begroet ze vriendelijk. Ik loop het lokaal in en ga naast Joyce zitten. Joyce is mijn beste vriendin. Ze heeft super mooi, lang, blond haar en een lichaam waar iedereen op jaloers is. Als ik haar niet kende zou ik haast denken dat ze een model was. Ze begroet me als ik naast haar kom zitten. ‘Fijn weekend gehad Noov?’ vraagt ze vriendelijk. Ik knik alleen en leg dan mijn boeken op tafel. ‘En hoe was jou weekend? Nog wat jongens om je vingers gewonden?’ vraag ik lachend. ‘Ja natuurlijk, ik heb geen hand vol, maar een land vol.’ antwoord ze lachend. Ik grinnik. ‘Nova en Joyce, stil nu!’ schreeuwt onze leraar ons toe. Ik kan met moeite mijn lach inhouden en zie in mijn ooghoeken dan Joyce hetzelfde probleem heeft. Na drie langdurende lessen hebben we eindelijk pauze. Ik loop naar mijn kluisje toe en zie daar een stel mensen in een cirkel staan. Ik hoor ze van alles schreeuwen. Dan zie ik pas wat er aan de hand is. Twee jongens staan daar te vechten. Ik probeer er voorbij te lopen als ik opmerk dat één van de jongens Timo, mijn twee jaar oudere broer, is. Ik ren erop af. ‘Timo…! Timo! Hou op!’ schreeuw ik terwijl ik hem probeer tegen te houden. Ik zie dat een van zijn ogen blauw en opgezwollen is. ‘Wat? Waarom?’ vraag ik verward. ‘Hij… hij… Hij maakte Charlotte belachelijk! Hij verdiende het!’ schreeuwt hij nu bijna. Ik zie dat hij tranen in zijn ogen krijgt. Charlotte is ons 5 jarige zusje dat driekwart jaar geleden aan kanker overleden is. Ik zucht heel even en probeer om mijn tranen binnen te houden. ‘Oke.’ Zeg ik kortaf, maar ik weet precies wat hij voelt. ‘Ik ga naar mijn kluisje, probeer je de volgende keer een beetje in te houden.’ Zeg ik terwijl ik naar mijn kluisje loop. Ik pak mijn boeken voor de komende twee uren en sluit dan mijn kluisje weer. ‘Nova! Nova! Ik heb je overal gezocht! Waar was je?’ hoor ik Joyce zeggen terwijl ze deze kant op komt. ‘Timo had ruzie, niets bijzonders.’ ‘Oke, oke.’ Zegt ze en we eten een broodje. Dan gaat de bel weer. ‘Ik zie je zo, ik moet nog even naar het toilet.’ Zeg ik terwijl ik richting de toiletten loop. Ik zie Joyce al richting het klaslokaal lopen. Ik kijk in de spiegel en zie dat mijn ogen een beetje rood en betraand zijn. Ik veeg mijn tranen weg en loop dan naar het lokaal. ‘Mevrouw Smit, waarom bent u zo laat?’ hoor ik mijn docent zeggen als ik binnen kom lopen. ‘eh, sorry, ik moest nog even snel naar het toilet.’ Zeg ik en hij geeft mij een knikje. Ik loop snel naar de tafel naast Joyce en ga daar zitten. ‘Is er wat?’ fluistert ze. Ik schud mijn hoofd. Ik teken een beetje in mijn schrift. Ik schrik als de bel gaat. Ik heb niks van de les meegekregen… Ik pak mijn spullen in en loop naar het volgende lokaal terwijl Joyce vrolijk zit te vertellen over hoe leuk ze Wesley wel niet vindt. Af en toe als ze me vragend aankijkt knik ik even naar haar in de hoop dat het geen open vraag is. De hele les probeer ik me te concentreren op het verhaal dat Joyce me vertelt, maar ik kan me hoofd er niet bijhouden. ‘Luister je wel?’ vraagt ze op een gegeven moment fluisterend. ‘Eh sorry, nee, ik ben een beetje moe. Dus jij en Wesley? Denk je dat het wat gaat worden?’ vraag ik nu. ‘Eh ja, hij is zo lief! En we moeten samen naar het gala. Hoe leuk zou het zijn als we dan koning en koningin van het bal worden.’ Zegt ze opgewonden. Ik grinnik. ‘Heb jij al iemand in gedachten waarmee je naar het gala wilt?’ vraagt ze. ‘Eh nee, ik denk niet dat ik ga.’ ‘Nova, je moet een beetje afleiding hebben, het is echt heel erg wat er gebeurt is, maar je kunt je niet de hele tijd opsluiten in je kamer.’ Ik weet dat ze gelijk heeft, maar sinds de dood van mijn zusje heb ik helemaal geen zin meer in feestjes en shit. ‘Je hebt gelijk, stel dat ik gevraagd word, dan ga ik, oke?’ zeg ik. ‘Deal!’ zegt ze. Als we uit zijn loop ik naar mijn kluisje en zie dat ik helemaal geen huiswerk heb. Chill! Ik pak mijn jas en loop naar buiten. Ik loop naar de oude begraafplaats, de begraafplaats waar mijn zusje ligt. Als ik bij haar graf ben ga ik zitten tegen de boom die ertegen over staat. ‘Hey Charlotte, ik mis je heel erg.’ Zeg ik tegen ‘mijn zusje’. Opeens hoor ik wat kraken. Ik schrik heel erg. Heel weinig mensen komen maar op dit gedeelte van de begraafplaats, omdat er heel weinig mensen begraven zijn en dit gedeelte niet veel gebruikt wordt. Het zal wel niks wezen. ‘Timo heeft vandaag gevochten. Omdat iemand iets gemeens over jou zei. Hij mist je ook heel erg.’ Ga ik verder. ‘Eh sorry, ik hoop niet dat ik stoor.’ Hoor ik iemand iets verderop zeggen. Ik kijk naar waar de stem vandaan komt en zie een jongen die gok ik iets ouders is dan ik. ‘Eh nee.’ Stamel ik uit. ‘Ook een grootouder hier?’ vraagt hij voorzichtig. Ik schud mijn hoofd. ‘Zusje.’ Zeg ik nu kortaf. ‘Sorry, ik ben trouwens Mike.’ Zegt hij. ‘Nova.’ ‘Kom ik help je overeind.’ Zegt hij terwijl hij een hand uitsteekt. ´eh dankje.’ Zeg ik terwijl ik zijn hand aanneem en hij me overeind trekt. ‘Ik was net op weg om wat te gaan drinken, ga je mee?’ vraagt hij nu ietwat verlegen. ‘eh ja, lijkt me leuk.’ Antwoord ik. Samen lopen we naar een tentje hier vlakbij en bestellen wat te drinken. ‘Maar, eh, ben je nieuw hier? Ik heb je volgensmij nog nooit hier gezien.’ Zeg ik. ‘Eh nee, ik woon hier al best lang. Ik heb thuis les gekregen… Mijn ouders vinden het onderwijs hier niet ‘goed genoeg’.’ Ik kijk hem verbaast aan. Hij lacht, en ik merk dat ik duizelig word van zijn perfecte lach. ‘Is er wat?’ vraagt hij, en ik merk dat ik begin te blozen. ‘Eh nee, sorry, ik was even in gedachte.’ Zeg ik terwijl ik nog roder wordt. ‘En waar gingen die gedachtes dan over?’ vraagt hij nu speels. Ik merk dat nog roder word, hoe rood kan ik worden?! Door mijn reactie moet hij nu lachen. ‘Ik maak maar een grapje hoor.’ Zegt hij nu terwijl hij grinnikt. Ik geef nu ook een glimlach. ‘Wil je wat eten?’ vraagt hij nu beleefd. ‘Eh ik heb niet genoeg geld bij me.’ Antwoord ik. ‘Ik betaal.’ Zegt hij nu als een echte ‘gentleman’. ‘Weet je het zeker?’ vraag ik verbaasd. ‘Voor zo’n mooi meisje, natuurlijk!’ zegt hij nu zo lief. Ik krijg een raar gevoel in mijn buik en krijg een glimlach van jewelste op mijn gezicht. Zijn dat de vlinders waar iedereen het altijd over heeft? Ja ik, Nova Smit, ben in de 16 jaar dat ik hier op aarde ben nog nooit verliefd geweest. Ik weet het, dit is echt ernstig. ‘Wat wil je eten? Een pizzaatje?’ vraagt hij. ‘Eh ja, is goed.’ Zeg ik nu enthousiast. Hij glimlacht. Nadat we samen een pizza gedeeld hadden en elkaars nummers hebben uitgewisseld besloten we dat het tijd werd om naar huis te gaan. Hij liep met me mee naar huis en ik gaf hem een knuffel. ‘We whatsappen nog, oke?’ zegt hij. Ik knik glimlachend en loop dan mijn huis binnen. ‘Waar ben jij geweest?’ vraagt Timo dan. ‘Ik was even bij Charlotte. En heb daarna wat gegeten in het dorp.’ Lieg ik. ‘En vanwaar die glimlach dan?’ merkt mijn broer op. ‘Welke glimlach?’ probeer ik verbaasd te vragen, maar ik krijg de glimlach niet van mijn gezicht af. ‘Ik ben naar boven.’ Zeg ik terwijl ik me naar boven haast. Ik pak mijn telefoon en whatsapp Joyce. ‘JOYCE JE GELOOFT HET NOOIT! IK HEB ZOJUIST MIJN EERSTE DATE EVER GEHAD!’ Na een paar seconden komt ze online. ‘WHUUT?! Vertel op!’ stuurt ze terug. ‘Ik was op bezoek bij Charlotte, en toen was er een jongen, we hebben daar wat gekletst en zijn daarna samen wezen eten, we hebben een pizza gedeeld!’ stuur ik nu terug. Joyce zal wel uit haar dak gaan. Joyce heeft heel vaak dates, maar ik… ‘En…? Komt er een vervolg?’ ‘Ik heb mijn nummer gegeven. Ik hoop het! Ik denk echt dat ik hem leuk vind!’ stuur ik terug. Ik weet zeker dat ze nu helemaal dubbel van het lachen ligt. ‘En… hoe voelt het om vlindertjes in je buikje te voelen?’ stuurt ze nu plagerig terug. Ik lach. ‘Geweldig.’ Stuur ik terug. ‘Ik moet gaan, ik ga gezellig met mijn familie uit eten #sarcasme.’ Stuurt ze terug. Ik lach, Joyce haar familie gaat één keer in de zoveel tijd met elkaar uit eten, en dat vind Joyce dus echt geweldig, hahaha! Ik laat mezelf op mijn bed vallen en leg mijn telefoon weg. Ik zet de tv aan en zap elke zender wel 4 keer langs. Er is echt niks op tv. En mijn gedachte zijn alleen maar bij Mike. Hij is zo leuk! Hij heeft kastanjebruine ogen, waar je uren in weg kan dromen en dezelfde kleur bruin haar. En zijn glimlach is zo perfect dat je er bijna duizelig van wordt. Ik voel mijn telefoon trillen. ‘Hey, ik vond het echt gezellig vanmiddag! Moeten we vaker doen! Ik hoop dat jij het ook leuk vond?’ zie ik als ik het berichtje open. Dat moet van Mike wezen… EN HIJ VOND HET LEUK! ‘Ja, ik vond het echt super leuk!’ stuur ik terug. ‘Heb je vrijdag avond wat? Misschien kunnen we samen wat doen?’ stuurt hij terug. Ik slaak een gil. ‘Eh, niet dat ik weet. Lijkt me gezellig!’ stuur ik terug terwijl mijn glimlach alweer op mijn gezicht verschenen is. ‘Oké super! Dan haal ik je om 7 uur op oke?’ ‘Ja is goed! Ik kan niet wachten! :)’ Ik zet mijn muziek hard aan op mijn telefoon. Ik zing mee en gebruik mijn telefoon als microfoon. ‘Nova, wat ben jij in een goede bui?’ zegt mijn broer terwijl hij binnenkomt. ‘Wat is er aan de hand? Vertel op.’ Zegt hij terwijl hij op mijn bed gaat zitten. ‘Eh, niks, hoezo…?’ zeg ik terwijl ik mijn geluid uitzet en ik normaal ga staan. Hij lacht. ‘En nu de waarheid graag?’ vraagt hij nu nog steeds lachend. ‘Oke, oke, ik heb vandaag een super leuke jongen ontmoet en vrijdag gaan we afspreken.’ Zeg ik nu blozend. Hij kijkt even verbaasd en lacht dan. ‘En hoe heet onze prins charming dan?’ ‘Mike, en kijk niet zo verbaasd.’ Zeg ik terwijl ik hem een stomp geef. Hij lacht weer. ‘Ik ga maar eens aan mijn huiswerk.’ Zegt hij terwijl hij mijn kamer weer uitloopt. Ik moet lachen en ga op mijn bed liggen. Ik pak mijn oortjes van mijn nachtkastje en doe ze in. Terwijl ik muziek luister dommel ik langzaam aan weg.
************************************************************************************************************
Hey hey,
ik weet niet over er uberhaupt wel mensen zijn die dit lezen.. Maar dit is mijn eerste verhaal op wattpad. Ik ben er nog niet helemaal achter wat voor manier van schrijven mijn ding is... dus als ik ineens verander van 'schrijfteckniek' snap je waarom, haha. Ik hoop dat jullie het verhaal een beetje leuk vinden ;)
Dikke kus.. Lindseyy ;)
