İnadına DefYal

*Hoşgeldin Ares*

Selin idolcüğüme❤

Defne'nin ağzından
Yaşadığımız olayların üstünden tam 10 ay geçmişti. Yeşim'in karnı burnundaydı. Her an hastaneye gitme ihtimalinden herşeye hazırlıklıydılar. Bende 3 aylık hamileyim. Toprak abimin haberi var. O gün şirkette söylemiştik herşeyi.. Ilk öğrendiğinde çok kızmıştı. Birkaç ay hiç konuşmadık. Zaten birbirimizi de akşam yemeğinde görüyorduk. Abime gerçeği anlattığımız günden beri Köşk'te kalıyorduk. Bebeğimiz doğduktan sonra yeni bir eve taşınacaktık.
Çınar abimlerin evindeydik. Yeşim çok fazla hareket edemediği için her gün buradaydık. Nedenini çözemesemde karnımda bir ağrı vardı. Elim sürekli karnımda duruyordu. Yeşim'in çığlığı ağrımı bastırmıştı.

"Çınar geliyor!"

"Ne geliyor? Kim geliyor?"

"Ay abi kalksana bebek geliyor."

"Nee? Bebek mi geliyor?"

...

"Çınar.."

"Efendim Nazlı yarim?"

"Sana benziyor."

"Valla kayınço çok benziyor sana."

"Kalascım acaba hastanedeyken bizde kontrole mi gitsek? Hem cinsiyetini de öğreniriz."

"Olur güzelim gidelim hadi. Kayınço geliyoruz biz."

Elimi tuttu ve el ele odadan çıktık. Doktorun odasına geldiğimizde kapıyı çaldık ve içeriye girdik.

"Hoşgeldiniz. Adınız?"

"Hoşbulduk Defne ben. Eşim Yalın."

"Memnun oldum Defne Hanım."

"Biz bebeğimizin cinsiyetini öğrenmek için geldik."

"Buyrun şöyle geçin."

Doktorun gösterdiği sedye kılıklı yatağa uzandım. Karnımı açtıktan sonra Yalın'ın elini tuttum.

"Soğuk olabilir!"

Yalın'ın ağzından

"Bir iyi, bir kötü haberim var size.."

"İyiden başlayın o zaman."

"Bebeğiniz kız olacak."

"Kötü haber?"

"Bugün düşmüş."

İkimizde şok olmuştuk. Defne'ye baktığımda eli karnında, bir noktaya gözünü kırpmadan bakıyordu.

"Ve anne karnında kaldıkça size zarar veriyor. Yani hemen ameliyatla almamız gerekiyor."

"Defnem. Defnem konuş. Bişey söyle. Defne sessiz durma. Defne!"

"Nas-nasıl olu-olur ya?"

"Defne Hanım eğer kabul ederseniz hemen 10 dakikalık bir operasyon ile alalım."

...

Ameliyathaneden yürüyerek çıktı. Ameliyathanenin girişindeki sandalyeye oturdu. Bende yanına oturdum. Kendime çektim ve saçlarını okşadım.

"Koruyamadım onu Yalın.."

"Öyle bişey yok sen onu korudun hemde çok iyi korudun. Belkide böyle olması gerekti."

"Daha küçücüktü o.. Biz ona kıyafetler alacaktık.. Ares'le beraber büyüyeceklerdi."

Sesi titremeye başlamıştı. Ağlıyordu. Sakinleştirmeye çalışsamda pek başarılı olamadım. Biraz hava alması için dışarıya çıkarttım. Polat da dışarıdaymış,bizi görünce hemen yanımıza geldi.

"Sıpası iyi misin?"

Defne, Polat'a sarıldı. Polat anlamamış gözlerle bana bakıyordu.

"İyi bir anne olamadım ben. Bakamadım ona.."

"O nasıl laf?"

"Kızım olacaktı abi.."

"Polat sen yanında dur ben hemen geliyorum."

"Tamam enişte."

Defne'nin ağzından
Polat abim beni sandalyeye oturttu. Yanıma oturduktan sonra yüzümü kendisine çevirdi. Gözlerimi sildi.

"Şimdi anlat bakalım."

"Neyi? Bebeğimi nasıl düşürdüğümü mü?"

"Sıpası iyi oyunculuk yapıyon ha. Böyle ağlamalar falan.."

"Ne oyunculuğu abisi? Öldü bebeğim, yok artık gitti!"

"Ula sen ciddisun. Sıpası valla oyun yapıyon sandım, özür dilerim."

"Tamam affettim."

Yalın'ın ağzından
Hemen Yeşimlerin yanına geldim.

"Konuşmamız lazım."

"Abi? Defne nerede?"

"Dışarıda Polat var yanında. Neyse konumuz bu değil."

"Kayınço Defne'ye bişey mi oldu?"

...

"Çok ağlıyor, bende size haber vereyim diye geldim."

O sırada kapı açıldı. Defne ve Polat geldi. Defne yüzü kıpkırmızıydı ve hâlâ çok kötü gözüküyordu.

"Güzelim iyi misin?"

"Hı hı iyiyim. Bişeyim yok."

Hemşire geldi ve dışarı çıkmamızı söyledi. Sadece Defne kaldı Yeşim'in yanında.

Defne'nin ağzından
Hemşire, Yeşim'e bebeği nasıl emzireceği konusunda bilgi veriyordu. Bende onları izliyordum. Belki 6 ay sonra bizde böyle olacaktık. Kucağımda bir melek olacaktı. Elim ister istemez karnıma gitmişti.

...

Hemşire odadan çıkmıştı. Yalın, Polat ve Çınar odaya geldiğinde Yeşim, bizi yalnız bırakmalarını söyleyip odadan göndermişti. Tabii camdan seyrediyorlardı bizi..

"Ay kuşum!"

"Efendim?"

"Ama sen yiğenini hiç sevmedin?"

"Sevmedim mi? Benim keyfim yok ondandır."

"Al hadi."

"Şey şimdi.. çok küçük ama.. yani tutabilir miyim?"

Ares ağlamaya başladı. Yeşim kucağıma verdi. Kucağıma alınca bir anda sustu.

"Bak gördün mü? Halasını çok sevdi."

"Halası yesin onu."

Yalın camda bana bakıyordu. Gülümsedim. Ares, parmağımı tuttu.

"Halacım.. Ares'im.. Senin gibi küçücük bir bebeğim olacaktı. Siz beraber büyüyecektiniz. Sen ona abilik yapacaktın ama o bugün gitti bitanem. Bıraktı bizi.. Dayını ve beni bıraktı."

&1. Bölüm Sonu&
Hello. Nasılsınız? !nadına Aşk kitabımı sildim çünkü kurguyu biraz değiştirmek istedim. Neyse ilk bölüm cumartesi -İA'nın ilk başladığı tarih olduğundan- gelecekti ama uykusuzkonusan ve whatsthematterbitch çok istedi bölümü atmamı bende atıyorum şimdi.

Minnak not: Kurguya bodoslama daldığımı biliyorum ama bir sonraki bölümde zaman atlaması yapacağım için ilk bölüm böyle oldu,affedin!

*Yeni bölüm haftaya çarşamba gelecek -yani bayramın 2. Günü- ancak şeye karar veremedim sizce ikinci bölüm bayram özel bölümü olsun mu? Yoksa normal bir bölüm mü?