Şeytan Melezi ~ZM ~

Part 17

Medya Devy

Derek.

Yarım saattir sadece Henry'e ulaşmaya çalıştım.
Cevap vermiyor telefonu açıp kapatıyordu. Sinirleniyordum. Mutfaktaki sandalyelerde oturuyordum Devy gelip sürahideki suyu elinde getirdiği bardağa döktü.
-Yine neye sinirlendin Derek?
Masanın üzerinde yumruk halindeki elimi gevşetip telefonu alarak tekrar Henry'i aradım.
-Henry telefonu açıp kapatıyor. Cevap yok.
-Sakin ol biraz, Elena Henry ile konuştu. Geleceğini söylemiş
Telefonu kapatıp dişlerimi birbirine bastırdım.
Devy suyu kafasına dikip bardağı tezgaha koydu ve yanıma geldi elini omzuma atıp karnına doğru çekti eğilip anlımın kenarına öpücük kondurdu.
-Emin ol yakın zamanda gelip bunu yapmasının sebebini söyleyecektir.
Masadaki telefonu cebine koydu.
Odadan çıktı.
Aslında bu kadar sinirlenecek bi şey yoktu. Sanırım Elena için endişeleniyorum. O benim kardeşim gibi acı çekmesini hiç istemiyorum.
Ayrıca olacaklar tahminen onun canını yakacaktı.

Elena

Annemin mektubu fazla dokunaklı olmasa da gözlerim doldu,gözlerimde biriken yaşlar birer birer yanağımdan süzülüp boynumu gıdıklıyordu. Kapım çalındı. Elimin tersiyle gözlerimin altını silip konuştum.
"Gel" sesim titremişti .
Gelen Devy idi.
-Elena? Gözlerine ne oldu senin?
-Çok mu şişmişler.
- Gözlerin değişmiş.
Karşımdaki aynaya baktığımda gözlerimin altın sarısına döndüğünü gördüm parıldıyorlardı.
-Üzüldüğümden olmalı, önemli değil.
-Kendini bu kadar üzecek me yaptın Elena!

Ona annemin mektubunu gösterdim.
Okuduktan sonra mektuptan çıkan adres kağıdını cebine attı büyük ihtimalle kaçıp adrese gitmeyeyim diye, ardından gelip bana sarıldı.
-Yanında şeker Devy varken hiçbir şeye üzülmek yok gözlerin üzüntüden değil mutluluktan altın gibi parlasın aşkom.
Sonra yanağımdan suluca öptü baya suluca.
-İyy. Devyy!
-Ne var be  kardeşimi sevemez miyim? 
Kahkaha attım. Bende sarıldım . Sıkıca.

(Not=vampir- melek melezleri çok yoğun duygular hissettiğinde/aşk, acı, üzüntü, mutluluk/gözleri meleklerin gözleri gibi altın rengine döner)