Love you so bad

Part 2

[ ฮัลโหล แก นี้ ชั้นได้ข่าวมาว่า เครื่องบินของแก มีผู้โดยสาร

 เป็นถึงนักร้องหนุ่ม เลยหนิแก ]

: จริงหรอเนี่ย.....เสียดายจัง

[ เฮ้ยๆ พูดแบบนี้หมายความว่าไง...อย่าบอกนะ...ว่า....นี้ เหลดอะ ]

: เออ...ก็อะไรประมาณนั้นแหละ

[ โห เสียดายหวะ โอกาศดีเลยแท้ๆ ]

:แหมจะให้ทำงัยได้หละแก คนมันไม่มีโอกาศ ยังไง๊ ยังไง ก็ไม่มีวัน

[ เออๆ แค่นี้นะแก โชคดีหละ ]

:อืม บายนะ

วันแรกชั้นก็ตกเครื่องเอาซะแล้วสิ เห้อ โดนเจ้านายด่าเป็นชุดแน่ 

ถ้ากลับไทยไป คงโดนด่าเป็นชุดแน่ ขนาดนี้ อุส่าห์ มาทำงาน

ชดเชย ให้ อีกเครื่องแล้วนะ เห้อ~ ชีวิตชั้น

: เอ่อ...ขอโทษนะคับ...นี้ใช่ที่นั่งของผมรึเปล่าคับ

ขณะที่ชั้นกำลังบ่น ก้มีชายแปลกหน้ามาถามหาที่นั่ง

:เอ่อ..ค่ะ อะไรนะคะ เมื่อกี้ว่าอะไรนะคะ

ชั้นเผลอหลุดปากออกไปเป็นภาษาไทย

แต่ดูเหมือนว่าชายตรงน้าของฉันจะไม่เข้าใจ 

ชั้นจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ไปมอง

" โอ้ แม่เจ้าไก่ทอด ราดพร้าว!!!! "

ชั้นเผลออุทานออกไป เพราะตรงหน้าของฉันคือ......จะ...จัสตินบีเบอร์!!!!

:อะ...เอ่อ...มะ...มีอะไรให้ชั้นช่วยไหมคะ

: พอดีว่าที่ที่คุณกำลังนั่ง อยู่คือที่ของผม รึเปล่าคับ เพราะผม จองริมหน้าต่าง

:เอ่อ....ขอโทษทีคะ ฮะ....แฮ่ 

ฉันยิ้มแห้งๆ แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องพักแอร์

" OMG นี้ จัสติน จริงๆหรอ ว่ะ เนี่ย ....กรี๊ดดดด "

ชั้นอุทานในใจ ก่อนจะพึ่งสังเกต ท่าทางของตัวเอง เพราะมัน ดี๊ด๊า ผิดปกติ

: ตั้งสติ สิ กู ตั้งสติ  โอ้ย จะบ้าตาย จัสตินอยู่เครื่องนี้หรอเนี่ย

ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ชั้นเหลด!!!~~