-Ruhuma artık son bir kez olsun dokunmanı istemiyorum. Bundan böyle elimi götürdüğümde varlığını kalbimin üstünde hiss etmek... Bunu istemiyorum.
Mehmet! Bu gece diğerlerinden farklı.
Mehmet bu gece,
Bu gece senden büsbütün ayrılıyorum...
Aynı ağır adımlarla kaldığı yerden bir anlık geri döneceği zann edilecek derecede sendeleyip bir müddet, pek kısa bir müddet olduğu yerde başını kaldırdı sabit bir noktaya doğru bakışlarını dikti, sonra hiç bir şey söylemeksizin, hiç bir tepki vermeksizin, yürümeye devam etti.
Yürümeye devam etti,
aynı ağır adımlarla...
Kerem KARAER, sokak lambasının aydınlığı ulaşan son noktaya varıncaya dek Mehmet'in ardından yılmış ve yorgun bakışlarını ayıramadı.
