My favorite one
เช้าของวันถัดมากับคุณพ่อร่างสูงและเด็กน้อยอนุบาลสามที่นั่งตัวเกร็งอยู่บนเบาะของรถสปอร์ตคันหรู
หลังจากที่คุณป๊าได้ขับกล่อมให้เจ้าตัวเล็กเข้าสู่นิทราแล้วพลันตัวเองก็รีบลุกไปอาบน้ำชำระร่างกายก่อนจะรีบเข้านอนในทันทีเพราะไม่อยากนอนดึกมากนัก
และเช้าวันนี้ก็เป็นวันที่สองของการเป็นนักเรียนชั้นอนุบาลสามของน้องวี
"เอาล่ะคนเก่งของป๊า ถึงเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับความจริงแล้วนะ"
เสียงทุ้มของผู้เป็นบิดาว่าขึ้นเมื่อรถสปอร์ตสีดำด้านตรงจอดเข้าที่ข้างกำแพงสีฟ้าสดใสของรั้วโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง
เด็กน้อยอนุบาลสามที่ได้ยินดังนั้นก็เกิดอาการประหม่าขึ้น ไม่รู้ว่าที่ประหม่านี่เป็นเพราะต้องทิ้งศักดิ์ศรีที่มีเพื่อไปขอโทษเพื่อนที่ได้ทำร้ายร่างกายไปเมื่อวานหรือเพราะว่าคำพูดของคนเป็นพ่อเมื่อสักครู่กันแน่
"คุณป๊า น้องวีกลัว.."
"น้องวีกลัวอะไรหืม?"
"น้องวี.."
"ป๊าอยู่ตรงนี้แล้วไงครับ ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกนะ ป่ะ! เดี๋ยวป๊าเดินไปส่ง"
คนเป็นพ่อพูดปลอบใจ ถึงแม้ว่าจะยังกล้าๆกลัวอยู่แต่เด็กน้อยตาคมก็ยอมพยักหน้าหงึกหงักให้คุณป๊าได้เดินลงจากรถเพื่อมาเปิดประตูอีกฝั่งให้ ก่อนจะได้จับจูงมือน้อยให้เดินตามเข้าไปในโรงเรียน
และก็เป็นอย่างที่ได้คาดคิดเอาไว้เมื่อทันทีที่สองพ่อลูกเดินตามทางเดินฟุตบาทมาจนถึงประตูทางเข้าของโรงเรียนอนุบาลทั้งคู่ก็ได้เจอะเข้ากับคุณครูประจำชั้นคนสวยของน้องวีที่ยืนรอรับเด็กๆอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน
ไม่รอช้าเด็กชายตัวเล็กจึงรีบเอ่ยทักทาย
"คุณครูจีอูอรุณสวัสดิ์ฮะ" น้องวีว่าขึ้นอย่างฉะฉานพร้อมกับส่งรอยยิ้มกว้างไปให้ เพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องที่ได้ก่อไว้เมื่อวานก็เลยแอบกังวลใจว่าคุณครูจะยังโกรธอยู่ไหมนะ แต่กลับผิดคาดเมื่อคุณครูคนสวยที่ได้ยินเสียงคุ้นหูนั้นก็ก้มลงมองที่เด็กชายตัวเล็กในทันที ก่อนจะส่งยิ้มหวานตามนิสัยมาให้พร้อมกับย่อตัวลงนั่งยองๆตรงหน้าเพื่อที่ตนจะได้มองเด็กน้อยตาคมได้อย่างชัดเจน ส่วนมือเรียวก็ยกขึ้นลูบศีรษะทุยไปด้วยอย่างแผ่วเบา
