Wag kang mag-alala, LOVE DIN NAMAN KITA EH!

Nakakalokaaa!

Umalis ako kaagad sa clinic. Aba! Malay ko bang loka loka loka yung nurse ng school namin.

pagtawanan lang ba naman ako. Psssh.

"Ui. Lexie, okay kana ba? Balita ko, galing kang clinic. May nangyari ba?!" di ako nakasagot kaagad. Niyakap kasi ako ni Kelvien.

"O-okay lang n-naman ako." Humiwalay na ako sa yakap niya.

Naglakad ako papalayo ng may narinig akong boses.

"Lexieeeeeeeeee" lumingon ako at nakita ko si Kelvien sa may stage.

"Lexieeeeeeeeeeee, may sasabihin ako. Kung ayaw mong lumapit dito, okay lang basta pakinggan mo lang ako." di ko alam pero napahinto ako sa mga sinabi niya.

"Para mang tayong aso't pusa, leon at daga. But Lexie, my feelings for you is damn true. Di ko na matago pa. Sa tuwing nakikita kita, gusto kitang yakapin at hawakan. Me without you is like a nerd without braces, A shoe without laces, aSentenceWithoutSpaces. Lexie, saksi ang buong campus sa gagawin kong to. Pabugbugin mo na ako sa kanila pag sinaktan pa kita. Lexie, mahal na mahal kita. Can I court you?"

Narinig ko ang sigawan sa loob ng campus. Ngayong alam ko na ang nararamdaman ko, aayaw pa ba ako?

"Yes Kelvien. You can. Pero papabugbugin talaga kita pag sinaktan ma ako."

"Wag kang mag-alala, LOVE NAMAN KITA EH." siya

"Wag kang mag-alala, LOVE DIN NAMAN KITA EH." ako.

THE END.