Hayatin buyuk bir bölümü ilk öğretim yillarinda gecsede aslinda gercekleri lisede öğrenmeye başlarsın. Çünkü en büyük kazıkları lisede yersin de ondan şekerim.
2010 Baslarinda liseye basladim. Allahim bu nasil bişey ilk günden aşık olunur mu tapıcam cocuga haberi yok. Ama en büyük aşklar kavgayla baslar derler ya... Hah onu diyenin amk ben. Lanet olasi cocugu her gördüğümde kavga eder oldum. Sürekli tersliyorum bende ki ego kimse de yok. Şimdiden söylüyorum lise aşkı cok boktan bisey beyler, dağılalımmmmm.
İsmini ilk öğrendiğim günden beri sayıklıyorum. Onun adı MELİH. Bu yaşıma kadar hep erkeklerin icinde büyüdüğüm icin oglan cocugu gibi dolaniyorum o bana bakar mi ? O esmer vücudundan bana doğru gelen baklavaları, sol gözünün 3cm altindaki salincak yarası, ve daha lisede olmamiza rağmen o kaslı kollariyla bana sigara uzantışı hele ki her erkeğin yapamayacağı tatlılıktaki gülüşü... Yapmayın ama fazla abartmış olamam çok güzel bakıyordu. Simsiyah zeytin büyüklüğünde ki gözleri canımı ateşe teslim ederken elimden tutan bir ilah gibiydi. İnsan ömründe bu anı unutabilir mi ?
Aradan aylar gecmis, şaka şaka okulların ilk açıldığı hafta cuma günü okuldan kaçtık hep beraber. O yanımda ellerimden tutmuş hersey güzel olacak diyor. Korkuyorum okuldan kacmıştım ilk defa. Bi yandan Allahim bu gün bitmesin derken diğer yandan ailem öğrenmesin diye dualar ediyorum. Bütün gün bak koca bir gün ellerimi tutmasına izin vermistim. Ama ben zannettim ki gercekten hersey güzel olacak. Her masaldaki gibi güzel olmadi iste.
Günler bir bir ileri giderken bizim beyfendi bana kardeşim ayağına yatmaya başladı. Lan ne kardeşi hani elimi tutuyordun hani herşey çok güzel olacakti. Lanet olsun. O bana kardeşim diyince mecbur kardeşim oldu Melih paşa. Bakalım ben ne kadar dayanabilcem derken, yaz tatilinde okulumu değiştirmeye karar verdim. Melih bey beni gitmemem için ikna ederken yanina çağırdı. Haberi yok söyleyemedim lan sevdigimi. O 13 temmuz cuma günü beni yanına çağırdığında cesaretimi toplayıp gittim. Kesin kararliydim ve soyleyecektim. Hoş geldin hoş bulduk derken ben mal dayanamayıp yapış dudaklarına. Kaç dk sürdü bilmem ama kafamı kaldırdığımda gözlerimden akan yaşa engel olamadım. Gülümseylp göz yaşlarımı silerken onunda gözlerinin dolduğunu gördüm. O evin kapisina kadar kosup kendimi sokağa attım. Arkamdan Peri diye bağırışını duyduğumda olduğum yerde kalmıştım. Arkami döndüğümde aramızdaki mesafenin bir adım olmasınını aldırış etmeden boynuna atlayıp her şeyi içimdeki duygulari dışarı vurdum. Beni yanına alıp tekrardan eve giderken hayatımda ilk defa o an bitmesin diye o an onun yanında ölmek istercesine dualara sığınmıştım.
