MBAODB

Chapter 1

  Chapter 1

I hope you will like it



*
'Good morning bes'-text KO Kay bes pagkagising na pagkagising KO




'Hindi pa ako pwede papasok bes'-text KO ulit



Pagkatapos Kong magtext inilapag KO ung cellphone KO sa side table at humiga ulit,Hindi pa kase ako pwedeng maggagalaw



Nangiti na lang ako kase nakita KO na naman yung cast sa paa ko,halos ilang buwan na rin pero Hindi pa din gumagaling masakit pa rin Hindi pa din humihilom ang sakit



At Hindi KO napansin dahan dahang tumulo ung kuha KO



Miss na miss na kita bes gustong gusto na kitang makita ulet kahit na impossible Sana mapatawad mo KO dahil kasalanan KO lahat ng nangyare


Flashback

  "Bes Tara na"-aya KO sa kaibigan ko, so khassandra Martin and we are 2nd year high school andito kami patawid sa kalsada

 "Ayaw ko nga"-natatawang sabi nya.

" Tara na bes"-sigaw ko at tumakbo sa gitna ng kalsada...

"sige andyan na para---------BEEEEPPPPPPP" then I see a car coming from where I am Parang nagslowmo ang buong paligid at ang tanging naramdaman KO na lang ay natumba ako sà mainit na semento.

CRASHHHHHHH

.Pagkarecover KO tumayo ka agad ako kahit na parang may nararamdaman akong masakit sa paa KO pinuntahan KO ang lugar kung nasaan ang sasakyan na muntik nang makabangga sa akin...

...pero bakit?!bakit yung taong nagpapahalaga pa ang sa akin ang mawawala nagulat ako sa nakita KO ang my tears are slowly flowing nung nakita KO sya na nakahiga sa daan at duguan,kaya pala Hindi KO man lang sya nakita sinagip nya ang buhay KO dahan dahan akong lumapit sa kanya pero bago KO pa sya mahawakan biglang 

all I can see is black

end of flashback

1year had past

Days had passed at ngayon I'm 3rd year high school,Simula nung mangyari ang aksidente na yun I've become home schooled baka daw kase mahirapan ako,matagal kase bago naghilom ang sugat KO eh physically and emotionally.And now pwede na akong pumasok the doctor advised my parents for me to go to the school for a new,new environment,new place and new people and to have a friend like that's going to happen and also not stuck on the past I'm partly excited to know many person and forget past if ............I can

School

"Hi" 

 "hi Gab"

 "nice to see you Gab"

 "hope you're okay now" lahat yan ang sinasabi once na dumaan ako sa harap nila pero Hindi KO sinasagot at nagtuloy tuloy sa paglalakad sa daan at kinuha ang laman ng bulsa KO and texted someone buti na lang lagi akong mag load when I reached my classroom I sat on the back magisa ako nakayuko lang at kinuha muli ang laman ng bulsa KO Sa paraang to doon ko lang sya naaalala,at duon lang ako nagiging masaya.Lumipas ang araw pero kahit isang salita walang lumalabas sa bibig ko,kung may kumausap man sa akin hindi ko pinapansin araw araw paulit ulit ganon na lang ang buhay ko until ......

.....he came 

  He made me talk,he made me out of my zone.Like this day Im walking alone in the hallway when someone blocked my way.Itinaas ko ung nakatungo kong ulo then I saw him AGAIN smiling widely infront of me and it annoys me 

  "Hi Gab,hows your sleep,is it good"-sabi nya

"bad"-sagot ko

"alam mo yung pusa ko namatay ngayong araw na to"-sabi nya.what the,the hell I care sa pusa nya

"so"-sagot ko. 

  "Di ka man lang naaawa sa akin dahil malungkot ako"-sya

"hinde"-ako at pumunta na sa classroom

"huy hintayin mo ko"-sya at pumunta sa tabe ko at dumaldal ng dumaldal ng mga mga walang kwentang bagay

.Ganyan sya lage,kinakausap ako di ko sinasagot Lagi akong sinasamahan san man ako pumunta kulang na lang pati kwarto ko magkasama kaming matulog.Kilala din sya ng parents ko kaya pwede syang pumunta kahit kailan nya gustuhin may permiso sya ni Mom at Dad.