Geceleri hiç erken yatamıyorum ben, ne elim gidiyo anlatmaya nede yüz çevirebiliyorum beni benle bırakanlarıma. Zararın dönülmez noktasındayım. Kar'larımkir pas içinde, şu yaşadıklarım çıkmayan lekeler gibi ciğerlerimde. Hayatın son "insanlara güvenme" şekli olarak hayatıma girip, bütün düzenimin anasını sikip gitmek de neyin nesiydi. Farklı bedenlerde aynı nefesi alıp verirken, ya da ne gerek vardı yaz günlerinde üşümeye ? Inancım da kalmadı artık hiçbirşeye, her geleni farklı sanıp, içimde tozu dumana katıp, arkasından sayfa sayfa yazmaktan da usandım artık, yazdıkça kan kusandım. Kaldırıyorum seni de hafızamın tozlu raflarına, olur ya bir gün aynı şarkı nakaratın da denk gelirsek biz şarkılara değil şarkılar bize ağlasın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anlamıyorsunuz Be Bayım
ChickLitBen konuşmayı sevmem mesela. Anlatamam içindekileri, kimse anlatamaz aslında. Anlatmaya çalışır ama herşey ortaya apaçık dökülmez. Nasıl dökülsün ki zaten. Insan bütün duygularını dile getiremez ki ne kadar anlatmak istese de o kelimeler dile dökülm...
