It was in the middle of the night when the storms signal number three hits on our place, malakas ang ulan kasabay ang malakas na ihip ng hangin at kalat na kalat na pag kidlat sa labas. Napaka himbing ng tulog ko nung pagkakataong iyon. Then suddenly the drops of water fell on my face, then my sisters woke me up that night.
"Jude, gising hindi mo ba nararam daman na pumapatak ang tubig ulan sa mukha mo?
Nabigla ako ng pagkakataong yaong. " Hindi po" ang sagot ko.
May sister embrace me and said " Jude always take care for yourself, hindi lagi may taong titingin sayo. Kaya huwag mong pababayaan ang sarili ko.
Naalala ko ang pagkakataon na yaon, nasa 9 na taon gulang palang ako nung pagkakataon na yaon. Isang paalala sa gitna ng bagyo at malalim na gabi.
I'm Jude Salvador, my life begins at the storms of life that molds me on who I was now. Every tears like a rain drops push me on the top.
