Rina's 100 wishes

Chapter 1: Her Private Nurse

**
"Anak, sigurado ka bang ayos ka lang?" napalingon ako sa mama ko na kasalukuyang nag-aayos ng mga gamit ko sa isang private room dito sa Hospital.

"Opo naman Ma. Mukha ba akong di okay?" hunahagikhik kong sagot sabay pogi sign.

"Ikaw talagang bata ka. Oh sya, aalis muna ako para sa isang appointment with the Hospital Director for your Private Nurse" tumayo na si mama at tumungo na sa pintuan.

Tumango nalang ako bilang sagot.

Hi! Rina Cadienne Romano nga pala. 18 years old. I'd spent 18 years of my life being a normal kid. But after 1 week of my debut which is month ago, nagka diagnose ako na may Leukemia. I admit it. Natatakot ako. Sino ba namang gustong mamatay ng ganito kaaga, diba? But since I was a kid, alam ko din at ng mga pamilya ko na possible na mangyari to sakin. It runs on our blood.

But, if Mom survived this killer, So will I.

**

It's been almost 2 hours nang makabalik na si Mama sa kwarto ko. Ngi-ngiti pa ito na syang ikinalito ko.

"Hey Mom! Anyare?" tanong ko sabay upo.

"Well, ang swerte mo at ang pogi naman pala ng private nurse mo." Parang timang din neto kung kinikilig oh -.-

"Ma naman eh. So?" nagtatakang tanong ko dahil di pa din ito umaawat sa kakangiti.

Ngumiti uli sya at tumingin sa kung kanino sa likuran ko.

Napalingondin tuloy ako at sya yung ikinabigla ko nung napagtanto ko kung sino yun.

Cael Dylan Sy. Yung ultimate crush ko nung highschool...ay teka mula pala nung elementary. He's 3 years older than me so basically, 21 years old na sya. And now he's freaking standing in front of me?!?!! Wearing a cloak what do normal doctors wear.

Alam na alam ni mama yung pinagnanasaan ko sa kanya. No wonder why, ganun lang sya maka react.

Gosh!! Rina! Will your freaking heart calm down??

"Good Morning Mrs. Romano and Cael" nakangiti nyang sambit habang palapit sa kama ko.

"Good Morning din po Dr. Sy" ani ni Mama.

"Ikas Rina, kamusta ka na?" tanong ni Cael na ngayon ay nakaupo na sa kama na nasa harapan ko.

"Ah...okay lang po ako." nahihiyang sagot ko hanang nakatingin sa sahig.

"Huwag kang mahiya. Magkakilala na tayo since Elementary, diba?" usal pa nito kaya napaangat ako ng tingin.

God! He did remembered!

Napakamot nalang ako sa ulo ko at ngumiti.

"Anyway, uuwi muna ako ngayon. Pero don't worry, babalik ako kasama ng daddy mo nina Logan at Leslie. Any foods that you want?" tanong ni mama habang inaayos nya ang kanyang bag.

"Any foods will do Mom. Ayoko ng mga pagkain dito. " sagot ko at nagtalukbong na ng kumot.

Well, this is not the typical hospital room that I have. Bago pa ako lumipat, I asked my mom to paint my room pink. My bedsheet and my blanket were blue with a comfy white pillow. My room has it's own mini sala, TV, and a small table with three chairs. I hate that simple white hospital room kasi ang creepy.
I even got 2 BTS posters hang above my bed.
"Okay, see you later" ani ni Mama at lumabas na kasama si Cael. Dr. Cael rather.
And now, I'm alone again.

**

First update≧﹏≦