Sabah yine mutlu bir şekilde uyandım annemin tatlı sesiyle. Yine okul vardı ama nedense bu gün çok istekliydim okula gitmeye. Bu gün hissediyordum güzel bir sey olacaktı...
Okula servisle gidiyordum. Servis geldikten sonra okula doğru yok aldık. Okula geldikten sonra sınıfa gittim ve okula yeni kişilerin geldiğini gördüm. Nedense mutlu olmuştum. Dersler boş geçmişti nedense. Öğle yemeğinde voleybol oynayan bir grup gördüm. Turnuvalar başlıyordu ve onlar da hazırlık yapıyordu. Bende voleybolda olduğum için oynamamda sakınca yoktu. Sınıfa koşarak gittim. Aslıyı elinden tuttuğum gibi voleybol sahasına doğru sürükledim.
Aslı şaşırdı ama belli etmedi. Sorduğu soruya ağzım açık bakarken sonunda cevaplayabildim:
-Ne demeye çalışıyorsun sen?
-Şöyle diyorum ki seninkinden naber?
-O artık yok!
Şaşırdı söylediklerime ama bir sey demedi. Voleybol takımları seçiliyordu ve ismimi duyunca gerçek hayata dönmüştüm. Ardından beni seçen takımın yanına ilerledim. Bir tane abi vardı ve sürekli birilerine taktik veriyordu. İyice süzdüm abiyi siyah giyinmişti. Anlaşılan siyahı seviyordu. Sonra adını öğrendim adı da Hikmet'miş. Tanıştık ve ardından oyun başladı top bana gelirken kollarımı hazırladım ve tüm gücümle vurdum topa...
Aslı'dan:
Çağla'nın söylediklerine şaşırmıştım. Ama belli etmedim. Yeni birilerini tanıdım iyi biriydiler ama nedense şu siyahlı abiye ısınamadım. Çağla da öyle görünüyordu o herkese soğuktu ama bu abiye daha da soğuktu. Zil çaldı ve oyunu bitirdik. Sınıflara dağılırken Çağla'nın bir yere baktığını gördüm. Baktığı yere baktım ve onu görmüştü,her gördüğünde üzülüyordu. O şerefsiz üzüyordu onu.
Arkadaşlar bu kitap benim ilk kitabım inşallah beğenirsiniz... Ben sadece bu kitapta hayatımı değil, abime olan duygularımı anlatıyorum. Eğer abiniz varsa değerini bilin ve öz olmasa bile sevin onları. Ben öyle yaptım.. :)
