Charles [Short Story]

"MAMA" bungad ng anak ko pagkapasok ko sa bahay namin.

"Hello baby!" At hilikan ko sya sa pisngi.

"Why are you still awake?" Tulog na kasi sya sa mga ganitong oras maliban nlng if may importante tung sasabihin.

"Mom"

"Yep? Charles?" His name is Tyron Charles .He just turn 7 years old.

"I didn't get a perfect score on my quiz" malungkot na sabi nito. Kaya pala hintay niy ko.

"Ohw... don't be sad" niyakap ko sya. "It's okay" i give him a sweet smile.

"You're not mad?"

Nagulat ako "no baby,mama wi not be mad" i hug him tigher.

"I love you mama" and he give me a goodnight kiss pero bago ito umalis may tinanong sya sa akin.

-----------*****------

-4 days later-

Bago ako matulog chinicheck ko si Charles sa room nya. Pag pasok ko s room ny nkita ko ng yaya ny mukhng nktulog ata.

"Yaya Nilda" paggising ko rito

"Ay! butikit!" Madali itong bumangon. "Sorry ma'am nakatulog po ako"

"Okay lng,sige matulog ka n sa room mo''

"Goodnight ma'am Tricia"

"Goodnight!"

Pnagmasdan ko si Charles. Mahimbing itong natutulog. Ang likot-likot kahit tulog. Inayus ko ang kumot nito at hinawi ko ang mga buhok na nakaharang sa kanyang mukha. Napabuntong hininga ako "Cha.....rles..." naalala konyung tinanong ng anak ko

-Flashback 4 days ago-

"Mom..." tawag ulit nya sa akin.

'Hmmmm?"

"Where is dad?" His eyes were full of questions and curiosity.

Hindi ko alam kong anu ang isasagot ko. I was about to ans when yaya Nilda called him. Buti nalng di na nya ulit ako tinanong. Sasabihin ko sa kanya but not now.

-end of flashback-

"Charles" paulit-ulit kong tawag habang hinahaplos ko ang mukha ng anak. Di ko namalayan na nagising na pala sya.

"Mom,are okay?" Pag-aala nito sa akin

"I'm fine.. you go back to sleep"

"I love you,please dont cry" he hug me again at natulog na ulit sya.

"Yes baby" sabi ko sa kanya nung makatulog na sya.

Punagmasdan ko ulit sya hanngang sa sumagi sa isip ko ang nangyari 8 taon na ang nalipas.

-8 years ago- 

Kasalukuyan akong naghihintay na tumila ang ulan. "Kung minamalas ka nga nman!" Sabi ko sa sarili ko. Di namn ganun kalakas ang ulan. Ngunit di ako pedng mabasa ata baka magkasakit ulit ako. Kalalabas ko lng sa hospital.  

Kayat nanghintay ako ng ilang minuto at umabot ng oras. "Haaay... bat ba kasi nagpresenta akong magpass ng proj namin kay Prof. Ramirez" at bumuntong hininga ako "God,patigilan mo na yung ulan o di kaya may payong na mahulog rito o dika may kakilala ako at makikisukob ako" ilang minuto pa ang dumaan walang nangyari at kaunti nlng ang tao at despirada na akong makauwi kaya nung may dumaan na nagiisa lng sa payong niya tinawag ko sya

"Hey!!" sigaw ko sa knya

"Ako?" Sabay turo sa sarili

"Ikaw,lapit ka" lumapit sya