(Bianca's Pov)
"Migs? Ikaw bayan?"
"Bianx?? Bianx ako to! Pero. Nananaginip bako?"
"Hindi ko alam! Kung panaginip man ito.. Sana wag nakong magising."
"Sana nga. Ako din."
Fast Forward
Umupo kaning dalawa sa isang bench sa gilid ng plaza. Magka layo kami ng kunti. Napaka awkward scene naman to! Gusto kong basagin ang katahimikan ngunit kung ma bukas ko na ang baba ko, hindi ito lumalabas ng kahit isang word man lang.
"Kamusta ka?"
Sabay naning sabi. Gosh. Pareho ba kami ng iniisip? Kina kabahan na ako neto ah.
"Ikaw na ung mauna."
Ani niya. Dapat talalagang ladies first?
"I'm ok. Very ok. Anyway, bakit ang tagal mong hindi bumalik?"
Tanong ko. Eh totoo naman diba? Dapat nga ako magalit eh. Pero bakit hindi ko magawa iyon?
"I'm so sorry. Natagalan lang talaga ako dahil may nangyari. And hindi mopa dapat ngayon malaman. At besides I'm ok for now."
Aniya. May nangyari? Pero, ok lang siya? At, for now hindi ko dapat malaman?
"Alam mo. Ang tagal tagal kitang hinintay, pero asan ka?!"
"Ikaw din nga eh. Pero I'm sorry talaga. Kung ako nga lang ang papipiliin eh, gusto ko na noon pang dito nlang ako."
Biglang lumungkot ang aura niya. Ano ba kse ang nangyari? Bawal bang ispagsabi?
"Ano ba talagang nangyari? Kailan mo ba balak sabihin ang totoo?"
"May TAMANG PANAHON para jan. Goodbye."
*******
"Baby, gising na. It's already 10:00 am.! Ini enjoy ko pa talaga ang summer mo huh?"
Mom said. Jusme! Panaginip lang pala iyon? Pero, bakit yun pa ang panaginip ko? Umaasa tuloy ako na balang araw, dadating siya.
"Ih Mom!! You disturbed me. Mahimbing pa kaya tulog ko. At kin-utt mo nman ung panahinip ko."
