Hayat Hikayem #wattys2016

4.BÖLÜM

-----Arkadaşın Yanına Gitmek için hazırladım ve arkadaşın evinin oraya geldim kapısını çaldım arkadaş açtı kapıyı arkadaşa dedim fazla vaktim yok....

Ramazan : Birliktemi Oluyorsunuz kardeşim barıştınızmı yani...

Ben : yok daha barışmadık kardeşim ama dua et herşey çok güzel olsun

Ramazan : tamam kardeşim inş herşey güzel olur...

Bu konuşmadan sonra merveyi aradım ve aşıklar parkına dogru gidiyormuş... bende o sırada bir demet çiçek aldım merveye vermek için en sevdigi çiçekleri yaptırdım oysa...gittigimde orda yoktu bekledim biraz ve geldi....

Merve : ne konuşacaksın benimle ?

Ben : Seni çok özledim merve inat etme dön bana...

Merve bunu daha önce konuşmuştuk hayatımda başkası var...

Ben : K.bakma Sormayı unuttum birşey içermisin ?

Merve : yok sagol kalkacagım şimdi işe gitmem gerek...

Ben : tamam o zaman istersen işe kadar götüreyim seni...

Merve : ben kendim giderim hem bir gören olmasın...

Ben : peki birşeye ihtiyacın olursa ne zaman istersen arayabilirsin..

-------Bu Konuşmadan sonra merve işe gitmişti bende git gide deli oluyordum merveyi ne zaman görsem içim parçalanıyordu çok özlüyordum işte....sonra bende ayaga kalktım nereye gidecegimi bilemedim yavaş adımlarla ilerliyordum...O Sırada ilerde bir Kalabalık Gördüm oraya dogru gittim İnşaatın Tepesine Bir Usta çıkmış İntihar edecekti herkez şaşkınlıkla bakıyordu kimsede yardım etmiyordu...En Sonunda ben yanına gideyim dedim ve inşaatın tepesine çıktım...

Ben : Usta ne yapıyorsun sen neden intihar edeceksin ?

Usta : böyle yaşanmıyor be kardeşim ne yapsam aileme bakamaz oldum...

Ben : Yapma usta ailenin sana ihtiyacı vardır eminim sen olmasan onlara kim kucak açacak...

Usta : haklısın ama onları üzgün görmeye dayanamıyorum anlıyormusun ?

Ben : Şuan intihar edersen daha çok üzülürler arkandan . ver elini hadi vazgeç Usta....

--------Ve Sonra Usta bana elini uzatarak belkide intihar etmesini ve ailesinin üzülmemesini engelledim..inşaattan aşşagı indik ve ustanın ailesi aglayarak ustaya dogru koştu ve sarıldılar o an duygulandım onları sevindirdigim için çok mutlu oldular...ve bana teşekkür etti hepsi bende bana teşekkür etmenize gerek yok dedim ve ordan ayrıldım...etrafıma bakıyorumda herkez çok mutlu keşke bende o insanlar gibi olabilsem diyorum bazen..bir parktan geçerken sevgililerin gülüp eglendigini izliyorum...bende bunların gibi gülebilecekmiyim diyorum....

Kim bana baksa deli diyorlar yüzüm hiç gülmüyor bilmiyorlardıki birisini deli gibi sevdigimi...

aradan 2 gün geçti ara sokakta adımlarken tek başıma merveyle Uğuru gördüm hayatındaki kişiyle karşılaştım...hiç bişey diyemedim onlara sadece baktım kafayı yemek üzereydim işte o an...

 ---------------DEVAMI YAKINDA BEKLEMEDE KALINIZ <3 ----------------

---------------OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM----------------- :)