De henna-avond is leuk, maar als de gasten eenmaal weg zijn, ben ik wel een beetje opgelucht want ik ben kapot moe. Mijn zussen Manar en Farida waren er ook en ze blijven logeren, want morgen is de trouw. Manar heeft geen kind, alleen Farida en haar zoon is zo schattig, maar een beetje irritant, want hij laat me niet slapen. Als ik naar mijn bed toe loop, zie ik Younes liggen op mijn bed, de zoon van Farida. "Yallah zied, opstaan, ga maar naar je mama", zeg ik, waarop Younes alleen maar lacht. Begrijpt hij me wel? Geen idee, hij is nog maar twee jaar. Ik til de kleine op en zet hem iets verder op mijn bed zodat ik ook plaats heb om te zitten. Mijn facebook check ik niet, want als Reda me een bericht stuurt ofzo dan kan ik niks anders doen dan hem negeren, want ben nu zo moe. De volgende ochtend is het iets rustigers. De kokkinnen zijn al vroeg naar de zaal gegaan en de ziana van Safia is er al. Alleen ik ben hier, liggend op mij bed, denkend aan Reda. Met moeite sta ik op, ga ik bidden en dan pas ontbijt ik. Tijdens het ontbijt krijg ik een lange blik van mijn moeder en ik kan er zo hard niet tegen. "Is er iets?"vraag ik. "Rayan heeft het me verteld", hoor ik mijn moeder zeggen en komt ook aan de tafel zitten. Automatisch begint mijn hart sneller te kloppen, als ik denk aan het jasje van Reda.
"Wat dan?"vraag ik en doe alsof ik totaal geen idee heb. "Hoe kom je aan het jasje van Nasser?"vraagt mijn moeder. Die naam, Nasser. Ik ken die naam van de overval, die gast die ik ontmoet heb. "Hoe bedoel je Nasser?"vraag ik. "De broer van malika", zegt mijn moeder en kijkt me nu heel erg vreemd aan. Ik heb de broer van Malika nooit ontmoet, want hij woonde bij hun oom een tijdje, hij is terug, maar ik wist niet dat het Nasser van de overval was. "Ja ehm, hij zag ooit dat ik het koud had en gaf die aan mij", verzin ik snel. Eigenlijk is het niet eens een leugen. Gewoon halve waarheid. "Je weet dat ik je niet wil zien met een jongen! Als de moeder van Malika iets slechts hoort over je, je weet dat ze zich gaat afvragen wat je doet met Nasser", begint mijn moeder aan haar preek. Zuchtend draai ik met mijn ogen. Foute zet.
Regel 3: Doe alsof de preek je intereseert!
Voor dit regel geldt dat je altijd moet aanhoren wat je moeder zegt, zodat je niet de verkeerde kant op gaat. Bij het verbreken van dit regel kan je ervoor zorgen dat je moeder/vader argwaan ruikt en daardoor de blik krijgt en nog een langere preek over hoe ondankbaar je bent en hoe anders het was in hun tijd.
Ik glimlach snel om mijn foute zet goed te zetten, maar mijn moeder kijkt al niet meer naar me. "Kleed je om en breng die jas terug", zegt mijn moeder. Ik kijk mijn moeder met grote ogen aan. "Wat?"vraag ik. "Ja, Rayan gaat met je mee", zegt mijn moeder en nu weet ik dat ik geen kant meer op kan met mijn leugens.
