Met pijn in het Hart

Voorwoord

Iedereen heeft dit wel eens. Je gaat je hond uitlaten en je gedachten gaan zover uit dat je jezelf niet eens meer begrijpt. Ik laat graag mijn hond uit. Niet omdat mijn hond zo geweldig leuk is maar omdat nadenken me rustig maakt. Mijn gedachtegang gaat snel. Zo denk ik op  het ene moment na over een slak die toevallig op mijn pad zit en op het andere moment aan de zin van het leven. Ook lees ik graag psychologische verhalen van mensen die gestoord zijn en dat van henzelf weten. Soms denk ik ook dat ik gek in mijn hoofd ben. Ik ben toen ik klein was geanalyseerd voor asperger, ik heb in de buik gezeten met een tweelingbroer die het niet met me heeft overleefd enz. enz. Ik wil geen medelijden wekken maar deze dingen hebben invloed op mijn leven gehad. Ik ben niet bepaald autistisch maar ik heb autistische trekjes. Ben ik dan ziek? Is iedereen dan niet een beetje ziek? 

Ik heb een dramatisch jaar achter de rug en ik keek er (onder mijn befaamde hondenuitlaatsessie) op terug en vond dat t bijna wel een soapserie kon worden. Daarom leek het mij vermaak en filosofie voor jullie lezers en lesmateriaal voor mij en dat is dan ook de reden waarom ik dit schrijf.

Ik wil mijn gedachtegang uitbreiden door het op te schrijven en te delen. Misschien word ik nog wijzer door andere reacties en ervaringen dus wees niet bang om te reageren. Je mag dit allemaal bullshit vinden, maar ik ben van mening dat het goed is om stil te staan bij de kleine dingen want als de kleine dingen niet goed zijn vormt het geheel ook niet goed.

veel plezier met lezen!