De laatste minuten. Dan ben ik eindelijk van deze school af. Eindelijk! Dan hoef ik niet meer alleen toe te kijken hoe iedereen gezellig met zijn vrienden omgaat. Niet meer hoeven te voelen hoe ik elke dag opnieuw in elkaar wordt geslagen. 7 weken, rust! Niemand zou mijn vakantie kunnen afpakken. Ik hoor de bel gaan. Ik ren, ja ik ren de klas uit. Ik pak mijn sleutel uit mijn broek en ga naar mijn fiets en spring erop. Ik race naar huis. Ik woon hier een kwartier vandaan. Ik heb niet door dat ik bijna een oud mannetje aan rij en rem keihard. Hij roept boos naar mij dat ik moet uitkijken. Ik roep sorry, maar dat hoorde hij vast al niet meer want ik ben al weer weg. Eindelijk ben ik thuisgekomen. Maar het is niet als normaal. Er staan een aantal politiewagens en twee ambulances voor mijn deur. Ik zie de deur van mijn huis openvliegen en mijn moeder bloedend op een brancard liggen. Ik kijk naar de politiewagen en zie mijn vader er geboeid in zitten. Ik ga snel in het net gemaaide gras staan als ik merk dat de ambulance er voorbij wil. Ik voel een traan over mijn wang vallen. Wat is er ooit gebeurd?! Ik zet mijn fiets neer en de politiewagen is momenteel ook weg. Een politieagent zet het om mij huis af met lint. Ik loop zachtjes met tranen in mijn ogen naar een agent toe met bruin/oranje haar en blauw/grijze ogen. Ik vraag wat er aan de hand is met mijn ouders. Hij verteld mij dat mijn vader boos is geworden en mijn moeder probeerde dood te schieten met een pistool die hij illegaal had. Ik moest in stappen en ging mee naar het bureau. Ze legde mij uit dat ik tijdelijk in een ander gezin terecht kom. En als het niet goed komt met mijn moeder ik er zou blijven. Want mijn vader zou ik niet meer zien, die is opgepakt en zit voor een lange tijd in de gevangenis. Ik was in schok. Hoe kon mijn vader dat ooit doen?! Straks haalde mijn moeder het niet, en ging ze dood! Ik vergeef mijn vader dit nooit! Mijn hopelijk tijdelijke pleegouder kwamen mij ophalen. En ja, degene van school die mij het meest pijn doet op school is natuurlijk hun dochter. De bitch Angela. Ze kijkt me gemeen aan. Deze zomer wordt vreselijk.
De vrouw zegt hallo tegen mij en verteld tegen mij dat ze Joyce heet, haar man Jacob en haar dochter Angela. Ik vertel haar dat mijn naam Zoë is.
We gaan naar hun huis. Nou ja.. als je het een huis kan noemen. Het is meer een luxe villa. Jammer genoeg had ik verwacht dat het niet erger kon, maar ik slaap bij Angela op haar kamer. Omdat de kamer waar ik in zou moeten slapen nu in verbouwing is. Mijn nieuwe pleegouders hebben mij verteld dat ze morgen naar Spanje gaan. Angela en ik mogen niet mee, dus blijven wij alleen thuis. Ik ga maar slapen, wat moet ik anders doen.
Als ik wakker wordt zijn mijn pleegouders al weg. Ik zie op de klok dat het 12 uur is. Ik zie dat Angela niet naast mij ligt, ik ga naar beneden. Natuurlijk moet ze weer zeggen dat ik lelijk ben en dat dit de vreselijkste 2 weken in mijn leven gaan worden. Ze slaat mij keihard in mij buik en hoofd en schopt tegen mijn knie en begint keihard te lachen. Ze zegt dat ze zo naar een paar vriendinnen gaat. Ze geeft mij een lijst van wat ik moet doen in het huis, wanneer ik het niet doe krijg ik een probleem. Ze laat mij licht-bloedend achter. Ik kijk op de lijst. Vegen, stofzuigen, dweilen, zwembad schoonmaken, alle kamers in het huis schoonmaken, boodschappen doen met daarbij een boodschappen lijst. Om 13:00 stipt middageten op een adres afleveren. En ik een heel uitgebreid avondeten moet maken. Ik doe wat erop staat. Zo gaat de week voorbij.. Ze sloeg mij vaak, liet mij vaak in elkaar slaan door een groep jongens. Gelukkig kwamen mijn pleegouders ook weer terug. Ze hadden een leuk vakantie in Spanje gehad. Angela was toen opeens weer poeslief tegen mij en ging heel aardig tegen mij doen toen wij samen gingen zwemmen, maar zodra haar ouders weg waren, was ze weer super gemeen.
Ik kreeg eindelijk de kans om naar het ziekenhuis te gaan.
Daar lag mijn moeder dan. Haar ogen waren gesloten, volgens de doctoren lag ze in coma. Ik hoorde iets piepen en werd direct naar de wachtkamer gebracht waar ik ging zitten. Ik begon te huilen. Waarom? Waarom ik. Ik haat Angela! Ik wil weg daar. Mama wordt alsjeblieft wakker! Ik voelde dat iemand zijn hand om mij heen sloeg. Hij troostte mij. Toen ik opkeek zag ik dat het Timo was, een vriend van Angela. Hij vertelde dat hij gedwongen werd om aardig te doen tegen Angela en dat hij mij heel erg mocht. Jammer genoeg verbrak een dokter mijn voor het eerst gezellig gesprek met een jongen, om te vertellen dat mijn moeder het niet zou gaan halen, ze zouden haar nog 2 weken houden om afscheid van haar te kunnen nemen. Timo ging met mij mee naar binnen. Ik knielde bij haar neer en begon te huilen en pakte haar hand vast. Ik fluisterde dat ik haar terug wou, en niet in een huis met een heks wou rond lopen. Na een tijdje gingen we naar buiten. We gingen bij een fontein zitten. Hij zei tegen mij dat hij mij leuk vond. Wow. Nog nooit had iemand dat tegen mij gezegd. Ik bloosde ik deed mijn ogen dicht en wou hem kussen, maar voor dat ik wist lag ik in het water van de fontein en zag ik het hele groepje van Angela staan, inclusief haarzelf. Ze lachte mij uit en Timo zij dat hij mij echt niet leuk vond, dat ik een oud lelijk stuk vuil was. Hoe had ik ook kunnen denken dat iemand mij aardig zou vinden en van mij zou houden… de lelijke ik. Ik ren weg van hun. Ik kom langs een rommelmarktje, daar verkocht iemand een klein zakmesje voor 20 cent. Ik kocht hem meteen. Ik ging het bos in en ging op een bankje zitten. Ik kon er niet meer tegen en zette het mesje in mijn pols en sneed mezelf. Direct had ik er spijt van en gooide het mesje heel ver weg. Gelukkig stopte het snel en ik barste in huilen uit. Wat ik mezelf belooft had niet te doen, heb ik nu gedaan. En het ergste was nog wel dat het nog goed voelde ook! Ik keek om mij heen. Het bos is echt mooi. Ik ga liggen en staar de boombladeren en naar de zon die heerlijk is. Na een tijdje ga ik naar huis, hopelijk ziet niemand mijn snee, dan gaan ze nog harder lachen.. gelukkig zag niemand het.
De volgende dag ging ik weer naar het bos. Alleen nu zat er een jongen, hij zat zachtjes te huilen. Ik wist niet wat ik moest doen. Naar hem toe gaan? Of zou hij dan boos worden omdat hij mij niet mag ofzo? Ik besloot stil naast hem te gaan zitten en emotieloos naar een vogel. Waarom was ik geen vogel, dan was ik vrij om te doen wat ik wil. Zo’n leventje lijkt mij perfect. Ik kijk naar de jongen die blijkbaar naar mij zit te staren. Heel verlegen zeg ik zachtjes hoi. Ik probeer een glimlach op mijn gezicht te halen, maar in plaats daarvan moet ik heel hard huilen. Hij knuffelt mij lichtjes. Ik vertel mijn naam en hij zegt dat hij Luke heet. Ik vraag waarom hij hier is. Hij vindt dit een mooie plaats om te zijn, even rust. Geen geweld om zich heen van zijn ouders die hem mishandelen. Ook ik leg uit wat er is gebeurd. Ik vertel hem ook van wat er gister is gebeurd, en hij zei zacht dat hij het veel vaker had gedaan. We besloten naar het strand te gaan en daarna ijs te eten. Eindelijk had ik het zomergevoel! Lekker wat afkoeling. We gingen steeds meer met elkaar om. Hij ging vaak samen met mij mee naar mijn moeder. De laatste dag dat ik naar haar ga opent ze haar ogen. Luke is naar een ander huis verplaatst en mag bij ons in huis komen, ik ben van Angela en haar vrienden af. We gaan nog een week op vakantie, we gaan naar Engeland. Echt een gaaf land! Een Avond was er een vuurwerk show, maar ik en Luke wouden perse in de Londen eye, dus dat deden we. We zagen allemaal lampjes en de hele stad. Toen vroeg Luke of hij mijn vriendje mocht zijn. Natuurlijk zei ik ja, en toen waren we precies bovenaan, de vuurwerk show begon en Luke kuste mij, geen fontein, geen gelach of wat dan ook, nee zijn lippen op de mijne. Het geweldigste wat ik ooit heb gevoeld… Ik hou van je, Luke.
De vakantie loopt goed, en luke en ik gaan samen naar een andere school. Dat was het einde van mijn vakantie , die verschrikkelijk begon, maar super eindigde!
