Lost in love

Story

Als we uit zijn, pak ik mijn fiets uit de fietsen stalling en wacht ik voor de uitgang van de school. Ik kijk even op Twitter terwijl ik wacht op Niall. "Wat wil je gaan doen?" Vraagt Niall. "Kies jij maar" zeg ik. Hij glimlacht. "bij mij is niemand thuis... dus bij mij?" Vraagt hij verlegen. "Oké is goed" zeg ik. Daarna fietsen we naar zijn huis. Hij is schattig en knap. Niet verkeerd dus. Als we bij zijn huis komen maakt hij de deur open. het is echt schattig ingericht. Echt mooi! dan begint niall te praten om de stilte te verbreken.

"Maar mag ik je nog wat vragen?" Vraagt hij voorzichtig. "ja tuurlijk." zeg ik vrolijk. "nou, waarom snijd je jezelf?" Vraagt hij voorzichtig. BOEM. dat was mijn humeur, die is omgeslagen van vrolijk naar depressief. er glijd een traan langs mijn wang. "sorry, ik had er niet naar moeten vragen." Zegt hij schuldig. "Nee, het maakt niks uit." Zeg ik. Ik loop naar de bank toe. "wil je het zeggen anders hoeft het niet hè?" Zegt Niall. "Ja ik wil het zeggen, ik moet aan iemand mijn verhaal kwijt." Zeg ik zwak. Hij glimlacht Zwak. ik zucht. "mijn ouders hadden altijd ruzie. tot op een dag mijn vader vertrok. Mijn moeder en ik wisten van niks. Nou ja dat dacht mijn moeder. in werkelijkheid wist ze het wel." Zeg ik zonder twijfeling. Er glijden meer tranen over mijn wangen. "m'n moeder raakte aan de drugs en drank. ze begon me te slaan. en dreigde me zelfs te vermoorden" Zeg ik. niall kijkt me geschokkeerd aan. "in een dronken bui vertelde me moeder wat er echt met mijn vader was gebeurt. Op die avond hadden ze zo als gewoonlijk ruzie. alleen die keer was ik bij mijn opa en oma. En mijn moeder..." Zeg ik terwijl ik kijk wazig vooruit me kijk.

"Ik kan het niet..." Fluister ik. "wat kan je niet?" Vraagt hij. "ik kan het niet zeggen, straks doet ze het zelfde bij mij." Zeg ik. Niall kijkt me meelevend aan. "het hoeft ook niet hè?" zegt hij. "nee dat weet ik. aan de ene kant wil ik het je vertellen. alleen ik ben bang." Zeg ik huilend. "waarvoor?" Vraagt hij verward. "mijn eigen moeder..." Zeg ik. Ik neem nog een keer diep adem. "Niall, ik ben begonnen aan het verhaal en ga het afmaken ook." Zeg ik na een tijdje

"Oké waar was ik?" Zeg ik. "bij je moeder." Zegt hij. "mijn moeder zei... ze heeft... Ze heeft mijn vader vermoord. eerst geloofde ik het niet. tot dat ze de locatie zei waar zij hem had begraven. ik liep er na toe om aan mezelf te bewijzen dat het niet zo was. ik begon te graven. en kwam m'n eigen vader tegen." Zeg ik in paniek. hij kijkt me met tranen in zijn ogen aan. hij geeft me een knuffel. als hij me los laat zegt hij. "ik ga je uit dat huis krijgen, reken maar!" Zegt hij