ဟန္ျမစ္ကိုေငးရဴ္ ေက်ာခိုင္းရပ္ေနေသာ Luကို Hun ေနာက္မွ ေျပးဖက္လိုက္သည္ "hyung"
Luကေနာက္မွဖက္ထားတဲ့ Hunလက္ကိုဆြဲျဖဳတ္ဖို႔ျပင္ေတာ့ Hunကပိုတင္းက်ပ္လိုက္ပီး
Hun > ေက်းဇူးျပဳပီးဒီတိုင္းေလး ခဏေလာက္ေနေပးပါ hyung
♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡
ညေနခင္းဆည္းဆာခ်ိန္ေလးမွာ ခမ္းနားလွတဲ့ ဟန္ျမစ္ႀကီးရယ္ တျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေလေျပညႇင္းရယ္ ေပြ႔ဖက္ထားတဲ့ ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သူရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားသာယာလွပလိုက္လဲ
Luhan ၾကာၾကာမသာယာႏိုင္ပါ Hunလက္ကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္ပီးမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္ "ေတာ္ေလာက္ပီHun"
Hun > Hunက္ို နားခ်ဦးမလို႔လား hyung .Hun
hyungကိုခ်စ္တယ္ hyungနဲ႔မခြဲႏိုင္ဘူး တစ္သက္လံုး hyungနားမွာပဲေနခ်င္တယ္
အာ hyungကလြဲပီး ဘယ္သူနဲ႔မွ အတူမေနႏိုင္ဘူးဗ်ာ
Lu > Hunေလး, hyung ေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္ပါဦး ခုကိစၥကို hunလက္ခံလိုက္လည္း hyungက Hunေဘးနားမွာ အစ္ကိုတေယာက္အေနနဲ႔ တသက္လံုး႐ွိေနမွာပဲေလ
Hun > ဟာ. .အဲလိုမလိုခ်င္ဘူး hunက hyungနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းကမၻာ အတူေနသြားခ်င္တာ
hyung လည္းကြၽန္ေတာ့ကိုခ်စ္တယ္မဟုတ္လားဟင္ မေျဖလည္း ခ်စ္တာ Hun သိပါတယ္ Omma Appa တို႔ကိုဖြင့္ေျပာပီး လက္ခံေပးေအာင္ႀကိဳးစားၾကမယ္ေလ
Lu > hyung တို႔အေၾကာင္း Appa အကုန္သိေနတယ္Hun အဲဒါေၾကာင့္ပဲ Hunေလးကို အျမန္စီစဥ္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္
Hun > ဟင္ အဲဒါဆိုလည္း Hunတို႔ထြက္ေျပးၾကရေအာင္ေလ hyung
(Hun Luပခံုးေလးကို လူပ္ကိုင္ရင္းေျပာသည္)
သတိၱမ႐ွိဘူးလား hyung
Lu > သတိၱ႐ွိတာနဲ႔ မိုက္႐ူးရဲဆန္တာက တစ္ျခားစီပါ hun စိတ္ဆႏၵတစ္ခုအတြက္နဲ့ ကိုယ့္ကိုဒီအခ်ိန္ထိ ေကြၽးေမြးေစာင့္ေ႐ွာက္လာတဲ့ေက်းဇူးရွင္ေတြကို ေက်းဇူးမကန္းပါရေစနဲ႔ hun
Hun > hyung ကလည္းဗ်ာ Appaတို႔စိတ္ဆိုးလည္းခဏေပါ့ ေနာက္ေတာ့လည္း စိတ္ေျပသြားမွာေပါ့ဗ်ာ
ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္လို႔ အေမြျဖတ္မယ္ဆိုလည္း ေယာက်ၤားေတြပဲဗ်ာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ပီး ေနာက္ကြယ္ကေနေက်းဇူးျပန္ဆပ္လို႔ရတာပဲ
(Hunကေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ရဴ္ေျပာသည္)
