Sing Me To Sleep

proloog

P.O.V. 《eva》

''Ik durf niet, ik- ik- ik wil hier niet zijn...'' hoor ik jeanine huilend aan de telefoon zeggen.

De zus van jeanine had weer een aanval. Ze schreeuwde in het rond, ze schreeuwde dat iedereen dood mocht vallen.

''En toen liep ze met stevige pas naar de keuken, deed ze met een ruk een van de bovenste kastjes open. Ze graaide me beide handen, gretig 2 glazen uit de kast. Draaide zich kwaad om en smeet met alle kracht die ze had, de 2 glazen op de vloer...'' vertelde jeanine weer verder.

''En alsof dat niet genoeg was, pakte ze een mes uit de la en probeerde ze die naar mijn vader te gooien. Gelukkig was ze zo kwaad dat ze niet goed kon mikken en kwam het mes tegen de 'net geverfde' muur..."

Even was het stil. ondertussen had ik mijn telefoon op luidspreker gezet zodat mijn ouders mee konden luisteren.

'Nien, het komt goed. Dat beloof ik je' Zei ik om haar gerust te stellen. 'Eef dat komt het niet! Ze snijd zichzelf! Je weet niet wat het met haar doet. Ze gaat kapot!' En nadat jeanine dat gezegd had begint ze zachtjes te snikken.

'Eef?' Vroeg ze tussen haar snik door.

'Ja?'

'Mag ik vanacht bij jou slapen?' Vroeg ze met een trillende stem. 'Ja vast wel, als ik aan mijn ouders vertel wat er is gebeurt ben je waarschijnlijk van harte welkom!' Andwoord ik terug.

'Dankje'

----------

P.O.V. 《jeanine》

Snel pak ik mijn tas, open met veel stress mijn kast en pak een paar spullen. Met versnelde pas loop ik door naar de badkamer en pak mijn toilet spullen. Ik check nog snel of alles in mijn toilettas zit. 'Shit, geen Deo'. Met haast open ik allemaal kastjes voor een deo bus maar tevergeefs. 'Dan moet ik maar lenen van Eva' Denk ik bij mezelf.

Ik ren de trap af, en doe snel de deur van de woonkamer open. Met een snelle pas loop ik door om gesprekken met elise te voorkomen. Ik doe snel de deur van de garage open, doe mijn Tas op mijn rug en pak mijn fiets.

'Shit!' Scheld ik. 'Waarom moet mijn band altijd op het verkeerde moment lek zijn?' Vraag ik mezelf af. Ik tuur de garage door om te zien of er nog een andere fiets staat. 'Hebbes!' De fiets van mijn vader staat er nog. Dan moet hij morgen maar met de auto naar zijn werk. Snel duw ik de fiets naar buiten en doe de achterdeur dicht. Als ik eenmaal op de fiets zit, word het met pas duidelijk wat er zojuist gebeurd is.

'Elise heeft echt problemen en ze ziet het niet.' Zeg ik tegen mezelf. Ik voel al een traan op komen, ik voel hem branden achter mijn oog. Een paar seconden later glijd de traan langzaam over mijn wang. Ik veeg hem snel weg en haal mijn neus goed op. Het is gelukkig als donker buiten dus mensen zullen me niet snel zien huilen.

Na een kwartier sta ik voor de deur van Eva. 'Nummer 43 als ik het nog goed weet.' Zeg ik met hoop tegen mezelf. Met kleine stappen loop ik het pad in de tuin op. Met een bonzen hart sta ik voor de deur. Mijn vinger gaat langzaam naar de deurbel. Eigenlijk wil ik helemaal niet ergens anders slapen. Dan voel ik me altijd zo 'zwak'.

Ik raap alle moed bij elkaar en druk op de deur bel. Zachtjes hoor ik aan de andere kant van de deur de bel gaan. Een poosje hoor ik niets. Geen deuren die opengaan of voetstappen. Maar na een poosje hoor ik dat de deur word open gedaan. Eva stormt naar buiten en geeft me een knuffel.

'Het komt goed Nien.' Fluistert eva in mijn oor. Ik knuffel eva goed terug, want dat was wat ik nodig had.

Even later sta ik in de kamer van Eva al mijn spullen klaar te leggen. Het is al bijna 12 uur dus ik ben al aardig moe. En niet veel later lig ik in het bed dat me is toegewezen. Alles wat deze avond gebeurd is ga ik nog even langs. Ik kan het niet geloven wat elise heeft gedaan. Ze heeft Een mes naar mijn vader gegooid! De tranen springen al weer in mn ogen. Snel duw ik mijn hoofd in het kussen om mijn tranen te drogen. En langzaam worden mijn ogen moe, en val ik in slaap...