Hatırlatma
***********
Annesinin ve babasının içinde buruk bir sevinç vardı. Inşallah oğulları oradan hakkı ile dönecekti.
Ve onları her zamanki gibi gururlandıracaktı. Atakan'da babası gittikten sonra uyudu.
Çarşamba günü Ezgi'nin ağzından
Sonunda beklenen gün geldi. Çok heyecanlıyım. Kaç gündür hayvan gibi yiyorum.
Gitmeden bir tartılıyim dedim. Yuh beş kilo almışım. Ama anne yaaa.
Yapıyo güzel güzel yemekler, tatlılar. Sonra benim kızım neden kilo aldı demez ki.
Annem hep benim zayıflığımla yakınmışdır. En sonunda manken oldum da zayıflığın bir işe yaradı dedi.
Tövbe Estağfurullah. Birazdan özel araç gelip beni alacak. Ailemle vedalaşıyorum.
Bu ilk ayrılığımız değil. He bu arada ben şu an İzmir'deyim. Neden mi ailem burada yaşıyor.
Ay çok açıklayıcı oldu bu bilgi. Ve o hüzünlü an geldi. Şu an anneme sarılıyorum.
Ağlamak istemiyorum ama ağlıyorum. Uf ya ne zor bir şeymiş bu veda.
Ben ailemden ayrıldım ama hiç bu kadar uzağa gitmedim. Şimdi babama sarılıyorum.
Özellikle kokusunu içime çekiyorum. Huzur veriyor bana babamın kokusu.
Bir yandan da mutluyum.
Lan Atakan ile aynı ada da olucaz. Yuppi. Nasıl hissedeceğimi gerçekten bilmiyorum.
Bir yandan da dikkatli olmam lazım. Ada orası ne olacak hiç ama hiç belli olmaz.
Açlıktan Atakan'ı mı yerim. Valla bilmiyorum. Bilsem böyle düşünmez idim. Ki bunu herkes biliyo.
Şimdi de benim canım abim var ya( bizde yedik) ( gerçekte abisi var mı yok mu bilmuyorum) he işte şu an ona sarılıyorum.
Hiç özlemiycem. Tekrar başa döndüm ve babama sıkıca sarıldım.
Ve yine ağlıyorum. Anneme de sarıldım. Ama o an aklıma bişey geldi.
Uğurlu kolyemi takmayı unuttum. Hemen odama çıktım. Kolyemi boynuma taktım.
Aşağı indiğim zaman özel araç gelmişti. Bavulumu aldım. Son kez aileme baktım.
İçimde buruk bir sevinç vardı. Arabaya bindim. Havaalanına doğru gidiyordum. Ve Survivor'ı düşünüyorum.
Atakan'ın ağzından
Bugün büyük gün. Bizde babam babaannem dedem ve Asu var. Güzel kadro.
Babaannem yine döktürmüş. Uf be yemeklere gel. On dakika sonra bir araç gelip beni alacak.
Babaanneme sarıldım. Ağladı kadıncağız. Sonra dedem Asu derken sıra babama geldi.
Ona da sarıldım. Başarılar koçum dedi. Eyvallah baba dedim. Ve bavulumu da alıp gelen araça bindim.
Ve artık benim için survivor macerası başlıyordu. Oraya gideceğim ve şampiyon olup geleceğim inşallah.
Havaalanına gelmiştim. Her ne kadar heyecanlı değilim desem bile heyecanlıyım.
Serkan ile konuştuk. "Kanka" olduk. Ve havaalanına asaleti ile biri girdi.
Sizce kim? Tabikide Nagihan değil. Ezgi. Kıskanmayın kızım Ezgi'yi.
Gözlerimi ondan alamıyorum.
Serkan fark etmiş olacak ki:
"Kanka sen bu kıza vurulmuşsun."dedi.
"Yok be kanka. Boynum ağrıyor da o yüzden o tarafa çevirdim. Yoksa Ezgi benim BACIM ."
