Quotes And More

Mijn mening

Vandaag heb ik dus het slechte nieuws gehoord over de aanslagen in Nice in Frankrijk. Ik kan zo vaak als ik wil zeggen dat ik het zo erg vind, dat ik mijn volledige steun geef aan de familie en vrienden van de slachtoffers. Maar meer en meer begin ik te geloven dat dat niets uitmaakt. Dit is nu al de derde aanslag in anderhalf jaar in Frankrijk. In het begin was het schrikken en besefte ik nog niet goed wat er gebeurde. Nu we anderhalf jaar verder zijn begin ik alles te begrijpen. We leven nu in een soort van derde wereldoorlog. We zullen nooit meer helemaal veilig zijn en we hebben elke dag kans dat er iets gaat gebeuren. Ik trek me niet veel aan van aanslagen en doe gewoon normaal zoals altijd. Ik durf naar Frankrijk te gaan of naar waar dan ook zonder me er zorgen over te maken. In tegenstelling tot andere mensen die heel bang zijn en niet meer durven buiten komen. Die niet meer naar grootsteden durven gaan en al zeker niet naar de plaatsen waar er aanslagen zijn geweest. Ik kan elke keer zeggen dat ik meeleef met de familie en vrienden van de slachtoffers. Maar zoals ik al zei maakt dat niet veel meer uit. Ik leef elke keer mee maar we moeten stilaan beseffen dat we een nieuwe weg op aan het gaan zijn. Meer aanslagen, minder veiligheid, meer imigratie,... Elke seconde van ons leven is dus heel dierbaar en er zullen nog meer levens ophouden door zo'n dingen. Natuurlijk leef ik altijd mee met de mensen die gisteren iemand verloren hebben in Nice. Natuurlijk ook met de andere aanslagen in Parijs en in mijn eigen land België.

Ik snap gewoon niet waarom deze mensen dit doen! Zoals ik dacht was het allemaal begonnen met godsdienst. Mensen die in verschillende godsdiensten geloven en hun godsdienst aan de macht willen ofzoiets? En nu? Zie wat ze nu doen. Andere mensen vermoorden. En waarom? Voor hun godsdienst? Wel als dat voor hun godsdienst is dan vind ik dat toch wel heel apart en niet echt solidair. Waarschijnlijk weten ze zelfs niet eens meer waarom ze deze dingen doen, waarom ze oorlog voeren. Ik vind het zo erg dat zoveel kinderen slachtoffer moeten zijn van hun misdaden. Zij hadden nog een heel leven voor hun en zei hadden veel beter verdiend dan zo te eindigen. Zowel de mensen die zijn omgekomen in de aanslagen als de mensen die op andere manieren door hun zijn omgekomen.

We kunnen Irak en Sirië blijven bombarderen. Maar wat gaat dat uitmaken? Natuurlijk gaat dat wel iets uitmaken maar daardoor gaan ze niet stoppen. Ze gaan alleen nog maar meer hun best doen. Nog meer aanslagen en onveiligheid.

Ik zou gewoon iedereen willen meegeven dat jullie nu echt moeten beginnen met leven. Maak van je leven iets moois, maak veel vrienden, word gelukkig, word verliefd,.... en nog zoveel andere dingen. Want stilaan moeten weg aan beseffen dat elke seconden van ons leven ons wel eens heel dierbaar kan zijn.

Wanneer ik deze tekst heb gelezen heb ik één reden die in me opkomt waarom ze dit doen. Ze willen populair zijn en over de hele wereld in het nieuws komen. Ze willen eigelijk een soort van geschiedenis zijn.

Ik wens iedereen nog een heel gelukkig leven toe! Ik hoop dat jullie jullie doelen kunnen bereiken in jullie leven. Mensen jullie kunnen altijd met mij praten. Ik sta altijd open voor gesprekken en ik praat graag met mensen :)  ( niet slecht bedoeld maar ik lijk wel een psycholoog. Mmh misschien moet ik psycholoog worden ;) )

P.S. ik heb zonet een bericht gelezen over een meisje en haar pop. Dit heeft me zo hard gepakt dat ik moest wenen. Ze zou haar pop op die speciale dag altijd bij haar houden en niet kwijtraken. Wel ze werd mee gepakt door de bestelbus en naast haar levensloze lichaam lag haar pop. Ze was hem dus niet kwijt geraakt...

Ik zou alstublieft geen erge haat reacties op dit deel willen zien. Alles wat hierboven staat is mijn idee over de aanslagen en wat ik erover kwijt wou, ik heb dit in één keer geschreven en niet meer nagekeken. Sorry als sommige dingen anders over komen volgens jou...