Το πεπρωμένο μου, εσύ

Με βήμα ταχύ και οι δύο κοπέλες διασταύρωναν τη λεωφόρο και κατευθύνονταν προς το γυμναστήριο. Λίγα βήματα τις χώριζαν από την είσοδο, όταν ξαφνικά η μικρότερη κοπέλα, η Φαίδρα, σταμάτησε απότομα.

«Τί έπαθες παιδάκι μου; Πάμε μέσα να μην καθυστερούμε άλλο. Κάνει και ψύχρα εδώ.» της είπε η κολλητή της χωρίς να την κοιτάξει. Όταν δεν πήρε καμία απάντηση, απορημένη γύρισε και το ύφος που είδε να έχει το πρόσωπο της φίλης της, την έκανε να ανησυχήσει. Τα μάτια τους συναντήθηκαν και έμειναν για μερικά δευτερόλεπτα να εξετάζονται μεταξύ τους.

«Όλγα, το ένιωσα, ήταν δυνατό...» έσπασε τελικά τη σιωπή του το νεαρό κορίτσι.

«Τί πράγμα; Γιατί χλώμιασες; Νιώθεις άρρωστη;» απάντησε γεμάτη ανησυχία η Όλγα πλησιάζοντας την.

Αντί για απάντηση, η Φαίδρα της έδωσε την τσάντα της που κρατούσε και με μία απότομη στροφή, γύρισε προς τα πίσω και άρχισε να απομακρύνεται. Μάταια η Όλγα φώναζε ρωτώντας την που πάει. Το σκηνικό που ακολούθησε την παραξένεψε περισσότερο. Είδε την καλύτερη της φίλη να στέκεται δίπλα από ένα λεωφορείο και να παρακολουθεί τα άτομα που επιβιβάζονταν. Όταν πια αυτό αναχώρησε για τον προορισμό του, η Όλγα στάθηκε δίπλα στην Φαίδρα αφού εκείνη δεν έλεγε να μετακινηθεί από τη θέση της.

«Φαίδρα μου, τί σου συμβαίνει κορίτσι μου; Τί μυστηριώδες συμπεριφορά έχεις σήμερα;» τη ρώτησε αγγίζοντας την στον αριστερό της ώμο.

«Θυμάσαι, φιλενάδα, που σου είχα πει ότι το πεπρωμένο μου, το άλλο μου μισό, θα το καταλάβω ακόμα και με μόνο ένα βλέμμα; Αυτό έγινε τώρα. Τον είδα! Ήταν εδώ, μπήκε στο λεωφορείο και έφυγε. Ποιό λεωφορείο είναι αυτό; Πού πάει; Έρχεται καθημερινά εδώ;» βομβάρδισε την κολλητή της με ερωτήσεις, χωρίς όμως να τη βλέπει.

Το γέλιο που άκουσε από τη φίλη της, την εκνεύρισε αλλά εξακολουθούσε το βλέμμα της να το έχει στραμμένο προς τη στροφή όπου εξαφανίστηκε το λεωφορείο.

Κατευθύνθηκαν προς το γυμναστήριο, μα η καρδιά της Φαίδρας συνέχισε να χτυπά όπως ποτέ πριν στην ανάμνηση εκείνου του άντρα. Πως θα τον ξανάβλεπε άραγε; Γιατί να εμφανιστεί στην ζωή της αυτήν την στιγμή; Όλη τη νύχτα δεν μπορούσε να κοιμηθεί γιατί ένιωθε την ανάγκη να τον ξαναδεί. Ένιωθε πως η θέση της ήταν δίπλα του και θα έκανε ότι μπορούσε για να τον ξαναβρεί. Τις επόμενες ημέρες φρόντιζε να είναι ακριβώς την ίδια ώρα στη στάση των λεωφορείων προσπαθώντας να τον εντοπίσει, μα κάθε φορά έφευγε απογοητευμένη γιατί εκείνος δεν ήταν εκεί. Είχε μάθει το δρομολόγιο που έκανε το συγκεκριμένο λεωφορείο και τις περιοχές από όπου περνούσε, αλλά αυτό δεν την βοήθησε καθόλου στην αναζήτηση της. Η Όλγα τη θεωρούσε υπερβολική, όμως στεκόταν δίπλα της καθημερινά όση ώρα εκείνη περίμενε μήπως τον συναντήσει, σχολιάζοντας διάφορα γεγονότα που συνέβαιναν στην δουλεία της προσπαθώντας να φτιάξει το κέφι της Φαίδρας.