Listen to you heart

Chapter 1

Bibi pov

'Hey Dikkop!' Ik hoor een vriendelijke jongensstem. Maxime gaat naast me zitten en ik krijg een kus op mijn wang. Zachtjes begin ik hem te slaan tegen zijn borstkas. Maxime pakt m'n handen vast. Nu kan ik niks meer doen. 'Maxime, pestkop die je bent!' Ik kijk hem aan ik zijn hazelbruine ogen. Opnieuw word ik weer smoor verliefd. Hij geeft me een kus.

'Ik heb een tussenuur.Wil je me helpen met mijn huiswerk?' Vraag ik met poeslieve stem. 'Maar natuurlijk schoonheid. Ik help je wel.

Maxime pov

'Eigenlijk heb ik pauze.' denk ik. Maar ik doe alles voor m'n meisje.

Na een aantal wiskunde sommetjes te hebben gemaakt, kijk ik opnieuw in Bibi's mooie ogen. 'Je ziet een beetje bleek, gaat het wel?' Vraag ik.

'Ja, ja het gaat. Alleen een beetje hoofdpijn. Dat is alles.'

Bibi pov

'Awh zo lief' Maxime laat me echt merken dat hij om me geeft. Alleen de hoofdpijn trekt maar niet weg!

'Ik denk dat ik toch maar even een paracetamol ga slikken.' zeg ik.

'Ik moet wel opschieten. Over 10 minuten is mijn tussen uur om.'

'Oké, Bib. Rustig aan hé! Na school haal ik je op bij het Muziek lokaal.' Maxime geeft me een afscheidskus.

Pfft.. De paracetamol begint te werken. Vanmiddag houden ik en Maxime ons half-jarig jubileum. Ik heb een heel speciaal cadeautje voor hem. Hopelijk vindt hij het leuk.

Na het Engelse-en Franse lesuur is de school eindelijk uit. Het leek wel een eeuw te duren. Nu nog snel naar het muzieklokaal. De hoofdpijn is helaas weer terug, en ze is een beetje duizelig. Maar ze moet hun jubileum vieren. Morgen dan maar een dagje uitzieken.

Maxime pov

Maxime kijkt op zijn horloge. Hij wil hun jubileum beginnen met een grapje.Achter de deur- zodat bibi hem niet kan zien- wacht hij op haar. Hopelijk heeft ze nu niet meer zo'n last van haar hoofd. Ze stuurt Maxime een sms'je.

Van: Bibi<3

Voor: Maxime

Srry ik kom ietsje later. Hoofdpijn :( Hugs, Bib x

Maxime zucht. Hij laat dat grapje maar zitten. Bibi zit daar nu echt niet op te wachten. Na 5 minuutjes te hebben gewacht ziet Maxime dat Bibi aan komt lopen. Hij voelt dat hij een glimlach op zijn gezicht krijgt. Maxime loopt naar de deur. Expres houdt hij zijn voet voor de deur. Met een nep bedroefd gezicht loopt Bibi weg. 'Yes!' Denkt Maxime. 'Nu pak ik mijn kans!'

Maxime loopt zachtjes naar Bibi toe. Hij tilt haar op en brengt haar terug naar het muziek lokaal. Hij kust haar in haar nek. Ze probeert te zorgen dat ze weer met haar voeten op de grond staat. Het lukt haar niet. 'Hey pestkop! Laat me eens los!' Zegt Bibi. Ik laat haar los. Snel pakt ze haar rugzak, rommelt er wat in en haalt er dan een klein pakje uit. Voor jou! zegt ze. Ik pak het aan, en maak het open. Er zit een beertje in met om zijn nek een klein zilveren kettinkje van een half hartje. Er staat in sierletters 'Bibi' op. Dan laat Bibi haar hals zien. Ze heeft zo,n zelfde kettinkje om, met zijn naam. 'Dankjewel.' Zeg ik blij en geef haar nog een kus.

Bibi pov

Maxime geeft me nog een kus. Ik voel me zo gelukkig. Niks kan mijn dag verpesten. Zelfs die erge hoofdpijn niet. Hij haalt een klein pakje uit zijn tas. Hij geeft het aan me. Ik maak het open. Er zit een klein schattig ringetje in met een klein diamantje. Aan de binnekant staat de datum dat we verkering hebben gekregen. 24-06-2013<3

'Awh, dankjewel!' Zeg ik en geef Maxime een knuffel. 'Ik hou van je' zegt Maxime. 'Ik ook van jou' zeg ik.

Maxime pov

** Zaterdagochtend

'MAXIIIIIIMEE!' Schreeuwt mijn moeder. 'Yeaaah?' zeg ik terug. 'Er is telefoon voor je.' Slaperig loop ik naar beneden. Ik pak de telefoon aan. Mam blijft bij me staan en wrijft zachtjes over me rug. 'Hoi, met Maxime.' Zeg ik. 'Hoi. Met de moeder van Bibi.'Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. 'Is er iets?' Vraag ik opeens met bezorgde stem. Niet eens beseffend dat ik dat vroeg. 'Maxime? Bibi ligt in het ziekenhuis. Ze heeft leukemie.' Zacht hoor ik gesnik aan de andere kant van de lijn. Ik kan geen woord meer uitbrengen. Mam pakt de telefoon over. 'Hoi weer met de moeder van Max.' Hoor ik haar zeggen. Ik hoor dat ze iets vraagt over het ziekenhuis. Voor de rest hoor ik niks. Er spookt alleen maar een vraag door me hoofd. Gaat Bibi dood? Ik kan niet zonder haar. Ik hou zo veel van haar.

**later die dag

Maxime pov

Samen met mam loop ik door het ziekenhuis. Het duizelt me allemaal een beetje. Mijn hoofd bonkt. Mijn handen trillen ik kan ieder moment in huilen uitbarsten. We zijn bij het kamertje aan gekomen waar Bibi ligt. het is een eenpersoonskamertje. Ze licht te slapen. Er is een klein glimlachje op haar gezicht te zien. Zonder dat ik het weet rolt er een traan over mijn wang.

Bibi pov

*het eerst volgende stukje is een droom, daarom schuingedrukt :)

Sprookjesland, wat mooi. Alles is groen. Mooi gras en mooie bloemen, mooie bomen... Is dit echt ? Wat is dat nou?? Een wit paard? Wie zit erop? Maxime? Maxime! Ik heb je zo gemist! Ik ren naar het witte paard. Maar, maar, Maxime, hij zit niet o het paard! Maar wie is die jongen dan? Ik herken hem. Waarom kan ik niet op zijn naam komen? Ik moet weg, weg uit deze droom!

Op dat moment open ik mijn ogen. Ik zie Maxime, en zijn moeder. Hij huilt. En ik huil mee.