Cansu
Bugün yine mutlu olarak uyandım. Demek ki uykumu gayet iyi almışım.
Aferin bana. Banyoya gittim. Rutin işlerimi hallettim. Sonra da mutfağa geçtim.
Benim canım annem kahvaltıyı hazırlamıştı. Hemen masaya oturdum.
Annem de oturdu ve kahvaltıya başladık. Biz annemle beraber yaşıyoruz.
Annem tam 2 sene önce babamdan ayrıldı. Nedenini bilmiyorum.
Galiba babam annemi aldattı. Tam ağzıma salatalık attım keyifli keyifli yiyorum. Annem konuşmaya başladı.
"Kızım sana bir şey söylemem lazım."
"Söyle anne."
"Şey Cansu b-ben bir adamla tanıştım."
"Çok normal. Ee?"
"B-bizim niyetimiz ciddi yavrum. Evlenicez biz."
"Ne! Anne sen ne dediğinin farkında mısın?!"
"Cansu! Sen ne zamandan beri bana bağırır oldun?! Eşyalarını topla! Taşınıyoruz!"
"Ben hiçbir yere gelmiyorum anne!"
"Geliyorsun! Eşyalarını toplaman için 1 saatin var!"
"Ama anne!" Sesim ağlamaklı çıkmıştı.
"Ama sı felan yok Cansu hadi!"
Ne annem nasıl, biriyle evlenme kararı alır. Olmaz ki. Hem adam kim? Daha ben tanımıyorum.
Ve biz nereye gidiyoruz. İstanbul'dan başka bir yere gidemem ben olmaz.
Yavaş yavaş çantamı hazırladım. Tam 8 bavul oldu. Yuh be. Annem girdi odama.
"Aferin benim canım kızım."
"Anne nereye gidiyoruz?"
"İzmir'e Cansu"
"İzmir mi? Ben İstanbul'dan ayrılmam."
"Bal gibi de ayrılırsın. Hadi arabalar geldi."
"Arabalar derken?"
"İşte tanıştığım adamın ve oğlunun arabaları."
"Onlar mı bizi almaya geldiler?"
"Evet sen Serkay ile ben de babası ile İzmir'e gidicez."
"Adamın oğlu mu var?"
"Ayy hadi getir şu bavullarını!"
"Tamam anne!"
Bindim şu adının Serkay olduğunu öğrendiğim çocuğun arabasına. Arabanın aynasında bir kadın resmi vardı.
Acaba kim? Aman banane ya. İçim içimi yiyor. Çantamdan telefonumu ve kulaklığımı çıkardım.
Müzik dinlemeye başladım. Bu arada ön koltukta oturuyorum. Bavullar bagaja sığmadı.
Bizde arka koltuğa da koyduk. Canım acayip sıkılıyor. Daha çocuğun yüzüne bile bakmadım.
Ve kafamı ona doğru hafifçe çevirdim. Oha beyaz ne kadar da çok yakışmış. Aman ben ne diyorum.
O benim ÜVEY KARDEŞİM. Evet yani şu an öyle değil ama annen evlenince öyle olucak.
Ve İzmir'de idik. Ne çabuk geldik. Şimdi de bizim evimize gidiyoruz. Yani en azından ben öyle biliyorum.
Ama yine de Serkay denen çocuğa sordum.
