Pijnlijk Verleden

Deel 4-Enveloppe

Eva P.O.V

Daar lig ik dan als een klein kind te janken in mijn bed. Toen we gister naar het huis gingen van Nova van der Veen , ben ik ergens achter gekomen, toen ik tussen de spullen ging kijken van het meisje zag ik in een lade enveloppe liggen met daarop mijn naam. Ik heb de enveloppe meegenomen en thuis open gemaakt, toen ik de enveloppe opende zag ik dat er foto's inzaten het waren foto's van mij en van mijn broertje Maurice toen we nog klein waren. Toen ik de laatste envelop opende kreeg ik een brok in mijn keel, er zat een foto in van mijn vader en op de achterkant van de foto stond een tekst geschreven, er stond dat hij in Maastricht was en dat ik de zaak van Nova van der Veen niet mag oplossen anders zal hij er voor zorgen dat ik Wolfs nooit meer zal zien. Ik schrik uit mijn gedachten als ik geklop op mijn deur hoor, ik reageer er niet op in de hoop dat Wolfs gewoon door loopt. Maar zonder mijn toestemming komt hij toch mijn kamer binnen. Ik zie dat hij schrikt als hij mij aankijkt maar hij zegt gelukkig niks. Ik stap uit mijn bed en loop naar hem toe. Hij omhelst me en fluistert in mijn oor dat ik hem altijd alles kan vertellen, ik laat hem weer los en glimlach naar hem, snel veeg ik de uitgelopen mascara onder mijn ogen weg.

Wolfs P.O.V

Ik schrok me echt rot toen ik Eva zo zag liggen in haar bed, ze was lijk bleek en ze was heel erg aan het huilen. Ik loop naar mijn eigen kamer en kleed mezelf snel aan , ongeveer vijf minuten later loop ik naar beneden om samen met Eva te vertrekken naar het bureau. In de auto is het muisstil als ik naar Eva kijk zie ik dat ze afwezig naar buiten aan het staren is. Ik wil haar zo graag helpen maar als ze niks wil vertellen kan ik dat gewoon niet. Als we op het bureau zijn aangekomen worden we gelijk opgeroepen door Mechels. Ik zie dat Eva daardoor moet zuchten, en eerlijk gezegd heb ik zelf ook niet echt zin in Mechels. Samen lopen we dan ook met tegenzin haar kantoor in.....