Verwacht het onverwachte

Part 2: Daar zat ik dan.

De vrouw probeerde me te overtuigen,dat ik ontvoerd wasdoor mijn moeder. Ik geloof er niks van, ze zeggen dat ik Josephine heet? Wat voor een domme naam is dat nu, ik wil Kylie blijven noemen. Het was al 22:00 en er komt een politieman naar mij toegelopen. "Kylie, je echte ouders zijn hier." WAT??? Mijn ouders? Ik heb maar 1 moeder, mijn vader is overleden hoor? "Nee je ECHTE ouders." Antwoorde hij snel. Ik was er helemaal niet klaar voor voor mijn echte ouders te gaan zien. Er komen 2 volwassene mensen uit de deur lopen, het was nog ver dus ik kon niet goed zien wie het is. Ja het was 1 man en 1 vrouw. "Josephine, kijk hoe mooi je bent geworden!" Zei de man die eigenlijk sprekend op mij leek. "Ik neem aan dat jullie mijn echte ouders zijn?" Zei ik stotterend met tranen in mijn ogen. Jaja, dat zijn wij. De vrouw of nja mijn moeder knuffelde mij en zei dat ik al in de auto mocht gaan zitte. Het enigste waar ik aan kon denken was mijn ontvoerder, die mij 13 jaar heeft opgevoed. Uiteindelijk zat ik met mijn echte ouders in de auto, en ze zeiden dat ze een goeie band met me gaan inhalen en ook alle jaren dat ik weg was. Heel de auto rit noemde ze Kylie, Josephine en in het midden van de rit zei ze Als jullie een band willen opbouwen noem me dan teminste Kylie alsjeblieft! Moeder keek vader aan en knikte. De auto stopte aan een mega
groot huis, ik stapte uit en er stond een oude man en een iets oudere vrouw en 2 jongeren. De oude mensen kwamen op mij afgestormd, Josephine!! Je bent terug!! En toen zei ik uhm ik neem aan dat jullie mijn opa en oma zijn? Opa knuffelde mij een beetje te hard maar op een gegeven moment kreeg ik een schok en zag ik een beetje in het verleden, het voelde echt aan als familie. ❤️