Gece saat 04:12.. Beykoz sahilinde elimde bira içiyordum, ölürcesine.. Maddi durumumuz çok çok iyiyken nasıl bir anda bu kadar kötü olabilirdi? Annemle babamı aynı gece trafik kazasında nasıl kaybedebilirdim? Akşam üstü gelen bir telefon 'Anne ve babanız vefat etti, başınız sağolsun.. ' kelimesini duymaktan daha acı ne olabilirdi bu dünyada? Özel bir okulda tıp okurken şuan okulun önünden geçmek için minübüse verecek beş kuruşum dahi olmaması.. 'bu nasıl hayat ulan!' diye bağırdım. Etrafımdakiler bana bakıyordu. Umrumda bile değildi. Kalın, sütyen hizamı biraz geçen saçlarım rüzgardan dağılmıştı. Saçlarımı topladım. İri kahverengi gözlerim belirginleşmişti. Annemin bana vermiş olduğu en güzel şeylerden biri iri dudaklarım olmasıydı. Uzun ve siyah kirpiklerim çok çarpıcı duruyordu. Kaşlarım alınmış gibi duruyordu. Halbuki 23 yaşımda olmama rağmen hiç almamıştım. Kumral tene sahiptim. Standart türk kadını boylarındaydım. Ve en önemlisi şuan işsizdim. Başımı sokacak bir evim bile yoktu. Son paramı ise biraya vermiştim. Bankta elimi başıma koymuş öylece çaresiz bir şekilde otururken yanıma bir bayan geldi.
