7

1 0 0
                                    

Chapter Seven

S H AI G N

I gasped. Oh no. How could he? I secretly pinched him on his side. Ngunit hindi man lang ito nagpakita ni bahid ng sakit.

"Nice to meet you" iniabot ni Drake ang kanyang kanang kamay. Para namang nag dadalawang isip si Hanbin upang tanggapin ito ngunit di nag laon, tinanggap niya rin ang kamay ni Drake.

"Yeah. Same goes to me"  sabi niya. Hindi parin nawawala ang mga malalalim na titig kay Drake.

I felt the atmosphere getting colder. hindi parin nila pinuputol ang malalalum at mabibigat na tingin sa isa't-isa. Ano ba, Shaign? Move!

"A-ah...ano. Halika na, Drake." Hinila ko na siya patungong sasakyan.

"Hanbin, salamat. Bukas uli!" Pahabol ko bago tuluyang nakasakay.

"NOW, why'd you do that?" Inis kong sabi kay Drake ilang minuto matapos napatakbo ang sasakyan.

"Ang alin?" He innocently asked. He pulled the car over when the red light strikes.

"Come on! Bakit mo sinabi na boyfriend kita?!" Sabi ko.

"Ayaw ko sa mga titig na binibigay niya sa akin, babe." binaling niya ang tingin niya sa akin. "...its like he's warning me to back off because he wants to own his possessions" pagpapatuloy niya

"Hindi naman ata ganun iyon, Drake." Ibinalik niya uli sa daan ang tingin.

"Lalaki rin ako, babe. I know our body language. We don't need words to guard our girl" he continued driving as the green light shows off.

"What do you mean?" Nalilito kong tanong. Nakakunot ang mga noo.

"He likes you, Shaign. And I know those kind of guys. Playboy. Immature. Kaya I claimed myself as your boyfriend upang bumack-out na  siya. You see, I can't afford to see you hurt" but I was already hurt by him without your knowledge Drake. He has broken my heart already.

Don't worry, Drake. I can assure you. I will never be hurt by the same guy all over again.

"Kuya, ayaw ko lang kasing madawit ka sa amin." In this time of emotional despair I would unconciously call him kuya. Maybe because I want to sympathize for him.

"Bakit, ano bang meron sa inyo?" tanong nito sa akin. Ibinaling ko nalang ang tingin ko sa iba. No. I don't want to answer his question. Not now.

"Okay, I won't ask you about that matter. I'll give you time, just please make sure you'll tell it to me some other time."

Hindi ko na sinagot si Drake. I want to ask myself, have I already moved on? Kasi kung naka move on na ako, I would openly tell them: Hey guys!You know Kim Hanbin? He's my ex boyfriend by the way. We broke up because of some stupid matter—ask Hanbin about it—so here I am single and ready to mingle! Atsaka it wouldn't be awkward kung mag uusap kami noh. I wouldn't be acting like a highschool girl whose seems like a pyscho everytime my crush is near. Like duh. We are matured enough today. Total opposite sa kung ano kami 3 years ago.

Handa na ba akong aminin sa kanila kung ano kami ni Hanbin noon? Sa iKON? Kay kuya? Kay papa? I gulped after I remembered my dad. He has no idea what I did. For sure he would be gone mad when the time comes. Consequences might be leveled up. But as what they say, Laugh while you still have teeth. So I'm gonna enjoy this very moment as long as I still have my freedom. Kalayaang  ninakaw.

Hours later nakarating na kami sa bahay. Malayo kasi ang Seoul—kung saan kami nanggaling dito sa bahay namin sa Incheon. Nang makapasok sa kwarto diritso higa ako. Maraming nangyaro ngayong araw. First, my first day of work; second, we got lost; third, their interrogation about me; and lastly... lastly that moment with Hanbin and Drake. Oh could this day get any worse?!

ChancesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon