~2001~
...Min Yoon Gi...
O yıl sadece 9 yaşında bi erkek çocuğuydum. Annemin soyundan gelen bi dava yüzünden onu, teyzemi ve dayımı öldürdüler. Bunlar yaşandığında daha çok küçüktüm. Annemin ölmesinin üzerinr birde dayımla teyzemin ölmesi.. Beni ve kuzenlerimi çok yanlız bıraktı..
Annem ölünce babam başka bi kadınla evlendi. O günleri asla unutamam. Kadın çok genç olduğu için kendi çocuğunu yetiştirme yurduna bıraktığını söyledi bana. Ve benimde gitmem gerektiğini söyledi. Öyle olmalı ki babamla konuşup ikna etmişti. Büyük uğraşlar sonunda benide o karanlık kuyuya fırlattılar..
Öz babam..
...Jeon Jungkook...
5 yaşında bir çocuktum. Daha okula gitmiyordum. Babam gitmişti. O zaman annem 19 yaşındaydı. Başka biriyle evlenicekti.
En son hatırladığım annemle piknik yapmaya gitmiştik. Ben çok yorulmuştum ve annemin kucağında çimlerin arasında uyumuştum. Uyandığımda yanımda birsürü çocuk ve birde kır saçlı kadın duruyodu. Annemi göremeyince korkmuştum. Kadın bana annemin beni buraya bıraktığını ve az sonra geleceğini söyledi. O kadar çok bekledim ki. Yaklaşık 3 sene geçince bir gün müdür beni odasına çağırdı ve bir kağıt parçasını düzeltip okudu. Bunu annem yazmıştı.
Sevgili oğlum Jungkookie. Seni böyle bir duruma soktuğum için belki beni hiç affetmeyeceksin ama, ben seni herzaman sevdim oğlum. Ve sevmeye devam edeceğim. Ömrümün sonuna dek. Orda kendine iyi bak. Oradaki arkadaşlarınla iyi geçin. Teyzeler sana çok iyi bakacaklar. Derslerine güzel çalış oğlum. Ablalar ve abiler sana yardım edecekler. Kendine iyi bak. Seni seviyorum Jungkookie. Özürdilerim.
Bu kağıt parçasını hâla saklıyorum. Belki bir gün gelirde bu kağıdın ne demek olduğunu sorarım diye.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Only Way ~YooNKooK~
Fanfiction"Sen kendini ne sanıyorsun? Laflarına dikkat et. Sopsuz." Dedi ve acınası bir bakış attı. Ağzından dökülen kelimeler sinirimi dahada çok arttırmıştı. "Elinden sadece laf söylemek gelir. Devam et yerden bitme bezelye." "Seni mahvedeceğim. Bu şirkete...
