Its To Late

Its To Late #1

Warning: Not Edited

Nicole - Yassi Pressman

"Babae, hindi mo pa rin ba titigilan si Jamesson?" Tanong ng kaibgan kong si Nicole. "Hindi, hangat hindi nya pa ako mamahalin katulad ng pagmamahal ko sakanya." Gumagawa kasi ako ngayon ng love letter para sakanya. Tawagin ng disperada, wala akong pake alam basta gagawin ko ang best ko.

Ay! Hindi papala ako nakakapagpakilala sainyo. Im Alison Casmine, 16 years old na inlove sa claclase na hindi naman sya pinapansin pero inlove na inlove. Hindi ko nga alam kung kelan to nagsimula e.

Noon kasi.. Pinagkalat ng mga haterS ko na crush ko sya pero ang totoo naman hindi. Tapos iyon pagmalapit sya saakin tinutukso nila ako. Then yun.. Nagkacrush, nagustuhan hangang.. Umabot sa point na to.

"Then.. Tapos!" Pinunasan ko pa ung noo ko, pero wala naman talgang pawis, effect effect lang!

"Hay bes! Halinga nga! Habang wala pa sha ilagay mo na sa upuan nya." Hinila na ako ni Nicole papunta sa chair nya linagay ung letter.

Maganda si Nicole, kumpara saakin, kulot kulot ang buhok na laging nakalugay tapos naka glasses and my pimples. Sya makinig ung mukha nya, Walang glasses ag diretsyo ang buhok.

"Hala yan nanaman sya, disperada." Sabi ng klaklase ko. Paki ko?

"Paano kaya pag nalaman nyang may gusto si Jamesson kay Nicole?" Ouch. Hindi, hindi, hindi yan mangyayari. Nga naman kung mang yari yun, wala akong magawa maganda sya ako panget.

Hindi nya iyon narinig, kasi pag narinig nya agad na magrereact yun.

Umupo na kami sa upuan namin, magkatabi lang kami. Yumuko ako at duon nagisip.

Paano kaya kung totoo yun? Paano pag may gusto din so Nicole sakanya? Masakit yun.

"Good morning class." Agad na bumangon ako at nag greet.

~°~

Recess Time!

"Recess na!" Malakas na sabi ko. Nasa baba na kami at bibili na kami sa canteen. Ang dami ngang tao eh!

"Daming tao." Sabi ng babae. Ate, d mo ba narinig? Sinabi ko nayun, inulit mo pa.

Napairap nalang ako sa sinabi ng utak ko.

Nakabili na kami ni Nicole, nakita namin mahal ko kaya lang...

Kinausap sya, sya si nicole, si nicole bestfriend ko.

"Nagseselos ka no? Kinausap lang naman nya ako e, wala ng iba." Sabi nya. Humarap ako sakanya kasalukuyan kasi kaming naglalakad. "Bat hindi mo man lang nabanggit ako?" Nagtatampong sabi ko.

"Basta! Halina!" Inila nya na ako papujta sa stairs. Sigiro may gusto din sya kay Jamesson.

Nasa classroom na kami at kumakain ako. Katabi ko si Nicole. Kaumakin kami kaya tahimik kami.

"Nicole magkano yan?" Tumingin ako kung sino iy--

O_O

Andito sya! Kinakausap si.. Best friend.

"35!" Sinabi nya tumayo sya naparangalit at umupo sya ng tumatawa. "Bakit ka galit? Galit? Galit?" Sinabi nya iyon habang linalapit nya ung mukha nya kay Nicole.

Ouch. Tumingin nalang ako sa harap at nariniv kong sabi. "Is--- My gosh!" Biglang umalis si Jamesson na tumatawa. "Bakit bess?" Naiiyak na sabi ko pero pinipigilan ko.

Nakahawak lang sya sa lips nya at nakatingin sa harap na malaki ung mata nya. No, don't say that... No, no, no, hindi. Hindi. Hindi nya sya hinalikan.

Tumayo ako at aalis na sana ng may biglang humawak ng kamay ko. Jamesson?

Charot hinding hindi nya hahawakan ung kamay ko no! Ang pangit ko kaya!

Tumingin ako kung sino at nakita ko si Nicole. "Saan ka pupunta?"

"Clinic,masakit ulo ko," at umarte ako ng madakit ung ulo ko. "Samahan na kita."

"Hindi, ako na kumain ka na dyan." Binitawan nya ung kanya ko at umalis na ako.

Tumakbo ako papunta sa stairs at tumakbo pababa, hindi ko na makit ung dinadaanan ko, wala akong pakeelam kung mahulog man ako o ano.

Hinalikan nya si Nicole BEST FRIEND KO. ANG NAGIISA KONG BEST FRIEND, marami naman dyang babae e! Bakit sya pa?!

Ng nakababa na ako pumunta agad ako sa clinic. Sasabihin ko nalang sobrang sakit ng ulo ko, kahit puso naman talaga.

"Anong masakit?" Tanong ng nurse. Puso ko po. "Ung ulo ko po, sobrang sakit." Kinuha nya ung thermometer. "Nagaapoy ka n lagnat!" Huh? Baka... Hindi ko naramdaman ung sakit kasi umaapaw ng sakit ung puso ko.

"Ito oh, inumin mo ano ba cellphone number ng parents mo?" Tanong nya, at linapit saakin ung phone nya. Linagay ko ung phone number nila at pumunta na sa may room at humiga.

Nappmanhid na ung utak ko, dahil sa sakit ng puso ko. Best friend ko pa kasi e! Ang dami daming tao, babae, magaganda dyan, sexy, maputi! Bakit sya pa!

Sunod sunod ung tulo ng luha ko nararamdan ko mainit ung luha ko.

"Anak, natawakN ko na-- bat ka umiiyak?" Bigla kong pinunasan ung mata ko at umupo. "Masakit lang pi talaga ang ulo ko."

"Natawagan ko na ung mana mo, maya-maya dadating na sya." Tumungo  nalang ko at umalis na sya.

Maya maya ay dumating na si mama at umuwi na kami.

A/N: okay ba? Next chapter po maron ng bailona!