Melodies Of Our Hearts

The Fateful Encounter

Hey. Hey. I hope you enjoy this story!!!! And by the way, it's my first Tagalog story... so sorry for all the English! Kaya lang naman meron non kase di ako magaling mag Tagalog ehhh. :\ OK. Enough Author's note. Enjoy everyone!!! :D

P.S. Sorry po kung medyo parang bading (or something) yung guy.. haha I'll work on it. Hirap pala kase pag lalake yung POV. Hahaha. Oke. Enjoy po. :D

P.S.S. Picture on the right is Lucas! :D

+++

Everything happens for a purpose. Some things may be as random as they can be, but there's a good reason behind every moment of life - wether good or bad.

----------------------------------------------------------------------------------

"Ate! Ate! HUY!!! GISING NA!!!!" 

Tinulak ko sa kama ang aking napakaganda, ngunit nakakabwisit na nakakatandang kapatid. Kaya, nahulog sya sa sahig. (I don't really care.) Pano ba naman kase yan, LATE NA KAME. Oh, and one more thing. FIRST DAY OF COLLEGE KO.

"TANGGGGGGGGGG! ---- Aaaaargggghhhh! HOY! Sino ka naman para itulak ako ng ganto!???" Sagot nya habang sinusubukang tumayo galing sa sahig.

"Ahm, Ate, medyo late na kase po eh, DIBA????!!!!!" Tinanong ko sya habang malapit ko nang maibalibag yung bwisit na alarm clock sa muka nya. 

Time, pwede bang tumigil ka muna? Kahit sandali lang, pleaaaaseeeee? Takbo ka kase ng takbo, pagod na kaya kame. Hay. Ano ba tong iniisip ko. Para namang may magagawa tong pahiling hiling na to. Ay buhay, kabiwisit much?

"HAAAHHHHH!??? OMG. 6:48!??? BAKIT DI MO KO GINISING NG MAS MAAGA!?" Sumigaw sya at sinampal ako sa muka. Hindi masakit pero.... Hard???

"Ay leche. Ikaw pa may ganang manampal? Bilisan mo na!!! Ikaw pa naman ang inasahan kong ride to school ko, tapos iiwanan mo ko sa ere." Binato ko sa muka nya yung twalya nya at tinulak na sya sa banyo.

"Hehehe. Soweeee! Ayan na, magmamadali ako para sayo." Kiniss nya ko sa cheeks tapos sinarado na yung pinto sa banyo.

Pinunasan ko yung cheeks ko at nag 'yuck!' ng malakas sa kanya pero narinig ko lang sya tumawa ng malakas--

"AYYYYY!" Sumigaw sya. Hahahaha! Sigurado ako nadulas nanaman yon. Pano ba naman kase, pag nagpapanick sya, clumsy. SUPER CLUMSY.

Eto lang talaga ang favorite part ko sa relasyon namin ni Ate. Super open, supportive, and love na love talaga namin isa't isa. Oo, pag naguusap kame laging nagsisigawan, nagsusuntukan, nagre-wrestling, and marami pa, pero love ko talaga sya. Haha. 

OO NGA PALA!!!! Ako si Lucas Rafael Gonzaga. 18 years old, 1st year college. Course, Conservatory of music. One older sibling, si Ate Em. Embry Rose Gonzaga. Dad ko, nagtatrabaho sa England. Meron kase kameng businesses all over the world, pero yung pinaka main building ba yon? nasa England. Mom ko naman, nandito lang sa bahay. Petiks petiks lang. Pano ba naman kase yan, lahat ng yaman nasa amin na eh. I couldn't ask for anything more. Oo nga pala, sorry kung pa-english english ako ah. Di ako bading. NO. Sadyang nung bata palang kame ni Ate Em, sinanay na kameng maging english speaking. Pa-rich kid kase kame eh. HAHA.